Morderców tropimy w czwartki recenzja

"Morderców tropimy w czwartki" Richarda Osmana,popularnego brytyjskiego gwiazdora telewizyjnego to komedia kryminalna.Nie jestem fanką tego gatunku literackiego i rzadko po niego sięgam.Ale tak mnie zaintrygował tytuł tej powieści,że postanowiłam ją przeczytać.Byłam ciekawa,dlaczego tropią morderców tylko w czwartki.Odpowiedź znalazłam w tej książce.W ekskluzywnym ośrodku dla seniorów Coopers Chase w każdy czwartek czwórka przyjaciół, fascynująca się kryminalistyką i lubiąca rozwiązywać zagadki kryminalne spotyka się i przy lampce wina i ciasteczkach omawia,analizuje sprawy z przeszłości.Sprawy kryminalne,których nie udało się wyjaśnić policji.Założyli nawet własny klub o nazwie Czwartkowy Klub Zbrodni.Członkami tego klubu są: Joyce, była pielęgniarka z zamiłowaniem do wypieków, Elisabeth, przebojowa staruszka w przeszłości pracująca dla wywiadu, Ibrahim, były psychiatra zgłębiający najciemniejsze zakamarki ludzkiego umysłu, oraz Ron, dawniej aktywista związkowy, ojciec znanego boksera.Tworzą oni zgrany,wspierający się wzajemnie doskonały zespół.Dla tej czwórki to świetna zabawa i jednocześnie ucieczka od nudy,od prozy dnia codziennego.Ich obecne życie idealnie określa tytuł piosenki Kabaretu Starszych Panów "Wesołe jest życie staruszka".Kiedy zostaje zamordowany deweloper,czwórka detektywów-amatorów z entuzjazmem przystępuje do działania.Rozpoczynają prywatne śledztwo,chcąc w ten sposób pomóc policji.Czytelnikowi od razu nasuwają się pytania.Co ci osiemdziesięcioletni staruszkowie mogą zrobić ? W jaki sposób mogą pomóc policji ? Otóż okazuje się,że mogą i to całkiem dużo.Uciekają się do różnych metod,aby uzyskać potrzebne informacje.Są bardzo inteligentni,błyskotliwi i zdeterminowani,aby wykryć mordercę.Czy naszym bohaterom się to uda ? Postacie Joyce,Elisabeth,Ibrahima i Rona są dużym atutem tej powieści.Wnoszą dużo ciepła,radości i pokazują,że nie liczy się wiek,jeżeli chcemy coś robić.I żeby nigdy nie lekceważyć staruszków.Plusem są krótkie rozdziały i narracja prowadzona w trzeciej osobie,co bardzo lubię w książkach oraz w pierwszej osobie przez piszącą dziennik,Joyce.Na minus jest zbyt rozwleczona,ciągnąca się akcja.Czasami nudziłam się.Mimo to książkę czytało się dobrze i z zaciekawieniem,co też jeszcze wymyślą dziarscy staruszkowie.

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Muza

#muza
#muza black