Lucky Luke Most na Missisipi recenzja

Całe miasto opanowali Caymanowie - są właścicielami wszystkiego - hoteli, golibrody, restauracji z tańcem na żywo, transportu... Całe miasto w ich rękach. Caymanowie to przestępcy pełną gębą z monopolem na ceny i siedzimy i wszystkie budynki. Ale, co najgorsze...
Lucky Luke zostaje poproszony o pomoc we wzniesieniu pierwszego mostu na szerokiej rzece Missisipi, której wody utrudniają komunikację między wschodnią a zachodnią częścią USA. Kowboj kompletnie nie zna się na stawianiu mostów, nie ma o tym nawet bladego pojęcia. Ma za to wprawę w rozprawianiu się z przestępcami, a szybko okazuje się, że właśnie ta specjalizacja będzie tu potrzebna. Co chwila coś staje na przeszkodzie, ale Lucky Luke nie nazywałby się Lucky Luke, gdyby to miało nie zostać ukończone. Sprawa rządowa i obietnica złożona senatorowi nie może być rzucona na wiatr. Lucky Luke zawsze dotrzymuje słowa, zawsze podejmuje się każdego zadania, bo jest pewny swego, a jednocześnie - jego kowbojska duma nie pozwala mu na inne zachowanie. Tym bardziej, że most - historyczna budowla Stanów Zjednoczonych - musi zostać zbudowana dla potomnych. Niemniej jednak - dlaczego przestępcom to nie w smak? Ano, z prostej przyczyny. Gdy ma się monopol w mieście - na wszystko i niemalże wszystkich - lepiej, by nie pojawiała się jakaś przypadkowo rozsiana konkurencja. To nigdy nie przyniosło niczego dobrego, zwłaszcza tym, którzy grabią mieszkańców do ostatniego szylinga, a nawet dukata. Claymanowie więc robią wszystko, by most nie został zbudowany. I, co najgorsze, kilka razy im się to udaje. Inżynier odpowiedzialny za realizację nie jeden raz załamuje ręce, ryczy jak dziecko i chce się poddać. Ale, nie zapominajmy o Lukcy Luke, nie-fachowcu, nie-specjaliście, acz wytrawnym kowboju, który w nie jednym barze już pił piwo.
Cała historia w komiksie. W rysunkach i chmurkach z dialogami.

Super komiks.
Świetne rysunki i dialogi.
Klasyka i perfekcja w każdym calu, albo... w każdym rysunku. Bo każda rycina jest dopracowana do każdego szczegółu. Wystarczy się przypatrzyć, a ogranie nas śmiech. Tak fajne i tak wesołe są te historie, że uśmiech pojawia się samoczynnie.l