Może dziś nikogo nie zabiję. recenzja

Czy kiedykolwiek ktoś z Was zastanawiał się jak to jest być osobom, której społeczeństwo nie akceptuje? Jak to jest żyć w Europie gdzie muzułmanie są uważani za potwory? Według Europejczyków kobieta, której mężem jest muzułmanin musi ładnie wyglądać, ale może na nią patrzeć tylko mąż, musi zawsze się go słuchać i nic nie może zrobić z własnej woli. Tymczasem wśród takich kobiet spotykamy Jasminę. Jest to dwudziestoletnia dziewczyna muzułmanka, która nie zgodziła się na noszenie chusty. Nie wyszła jeszcze za mąż, ale jej najlepsza przyjaciółka, którą traktuje jak siostrę już nie długo wstąpi w związek małżeński. Jasmina próbuję ją odwieść od tej decyzji, ale nie wie za bardzo jak to zrobić. Czy Jasmina znajdzie swoje szczęście?

Jasmina to bardzo odważna, zdolna i silna dziewczyna. Walczy o swoje prawa i nie ma zamiaru podporządkować się stereotypom. Poszukuje swojej drogi przez świat i tego co na prawdę potrzebuje. Przez całą książkę poznajemy dzięki niej świat muzułmanów. To jak ludzie ich postrzegają i co jest prawdą, a co wymyślili Europejczycy. Jasmina zyskała moją sympatię ponieważ trochę się z nią utożsamiam. Jest inna niż wszyscy, ma swoje zasady i się nimi kieruje. Nie zmienia zdania i nie pozwala rodzicom rządzić jej życiem.

Książka ta to dobra lektura na godzinę tak aby się odprężyć i porozmyślać o świecie. Nie jest to coś wymagającego skupienia, ale "może dziś..." było bardzo ciekawe. To moje pierwsze spotkanie z taką literaturą, ale myślę, że nie ostatnie. Więcej o tej książce nie piszę, gdyż jest ona bardzo króciutka i mogłabym zdradzić za dużo szczegółów.