Muchomory w cukrze recenzja

Niedawno miałam okazję przeczytać "Nocne godziny" Marty Bijan, a że przypadła mi ta książka do gustu i to bardzo, to postanowiłam sięgnąć po wcześniejszą książkę autorki "Muchomory w cukrze". Sam tytuł i wiele pozytywnych, jak i negatywnych opinii sprawiły, że postanowiłam sama sprawdzić jaka ona właściwie jest i dlaczego są tak podzielone zdania na jej temat.

Zacznijmy od tego, że "Muchomory w cukrze" to połączenie thrillera, horroru i dark academy. Już samo połączenie tych gatunków zachęca, by poznać książkę bliżej – przynajmniej z mojej perspektywy.

Fio, Wenus, Hanna, Kostek i Robin postanawiają, że ostatnie wakacje przed rozdzieleniem i pójściem na studia spędzą razem. Kostek proponuje wyjazd na dwa miesiące do Domku z Drewna i Szkła, który należy do jego rodziny, a w którym obecnie mieszka jego przyrodni brat Adam. Pozostali godzą się na propozycję, bo cóż może się wydarzyć w domku położonym pośrodku lasu, wśród gór? Cisza, spokój, odpoczynek, wyciszenie i dobra zabawa w świetnym towarzystwie – na to liczę przyjaciele. Jedynym mankamentem tego idyllicznego miejsca jest brak zasięgu. Jednak to nikomu nie przeszkadza, jak również to, że Kostek nie miał kontaktu z bratem od dłuższego czasu i nie wie co mogą zastać po przyjeździe.
Ciekawi co wydarzy się w Domku z Drewna i Szkła?

Sam opis książki jest bardzo ciekawy i zachęcający. Po jego przeczytaniu byłam pewna, że będzie się dużo działo, a przynajmniej coś fajnego, mrocznego i przyciągającego - jednak trochę się rozczarowałam. Przez całą książkę czekałam, aż coś się zacznie dziać, jednak najwięcej było tu rozważań głównej bohaterki Fio, co nie jest niczym złym, aczkolwiek dla mnie było ich trochę za dużo. Cała książka jest dla mnie ciut za spokojna, choć było kilka momentów, w których miałam nadzieję, że coś się wydarzy, już, teraz, w tej chwili - jednak za każdym razem musiałam obejść się smakiem. Książka jest ciekawa, ale nie zachęciła mnie do siebie tak jak "Nocne godziny". Nie ma między nami flow, jednak muszę przyznać, że końcówka mnie totalnie zaskoczyła. Nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Dopiero tu, na samym końcu, akcja nabiera tempa i wyjaśnia się wszystko co się zdarzyło. Ta końcówka to istna petarda!

Czy polecam? Trudno mi jednoznacznie powiedzieć, bo sama w sobie książka jest okej, jednak nie było tego wow, które czuję podczas czytania innych książek. Musicie to sami zweryfikować i zdecydować czy książka się wam podoba czy nie. Dla osób zainteresowanych, które z ciekawości chcą poznać bohaterów i fabułę polecam na przykład wysłuchać jej jako audiobooka.