Muchomory w cukrze

Ta książka jest po prostu nudna. Akcja zaczyna się na sam koniec i szaleństwo wątków bierze się nie wiadomo skąd. Zakończenie mnie nie zaskoczyło, ono mnie rozczarowało i obrzydziło. Słabe. Jest wiele lepszych książek, które zasługują na rozgłos, a są dużo lepsze i w odpowiedni sposób mówią o trudnych doświadczeniach. Odradzam.

Zupełnie nic w tej powieści nie przygotowało mnie na takie zakończenie. Nie przypominam sobie kiedy ostatnio jakaś książka tak bardzo mnie zaskoczyła. Nie mam też pojęcia, jak można coś takiego wymyślić. Według mnie, autorka wykonała kawał dobrej roboty. Bardzo dobrze się bawiłam czytając, mimo że przez większość akcji nic specjalnego się nie dzieje. Atmosfera była świetna, a trudne tematy zostały podjęte w przystępny sposób. Na koniec niesamowicie trzyma w napięciu. Dodatkowo książka pokazuje do czego mogą prowadzić różne urojenia, teorie spiskowe, czy sekty. Jest to z pewnością jedna z najlepszych powieści młodzieżowych jakie czytałam.

Planujecie przeczytać tę pozycję?

"Muchomory w cukrze" to jedna z tych książek, którą pokochałam od początku i mam ogromny mętlik po przeczytaniu jej.

Piątka maturzystów zaraz po maturze postanawia wyjechać na wakacje życia. Trzy miesiące w "Domku z Drewna i Szkła" z dala od cywilizacji, bez internetu i zasięgu z całkiem obcym mężczyzną.

Książkę na spokojnie mogę nazwać lepką i duszną.
Klimat jest opisany tak, że my wszystko czujemy.
Czujemy gorąc i upał, czujemy ogromny niepokój i wiele innych emocji, których nawet nie potrafię nazwać.

Bohaterowie są tak dobrze wykreowani, że podczas czytania potrafiłam podnieść głos na ich postępowanie! Zdecydowanie moją ulubienicą była Fio i Adam, do momentu zakończenia!
Ach, co to był za rollercoaster!
Ostatnie 40 stron zmiotło mnie.
Myślałam, że przewidziałam zakończenie, ale to, co dostałam przeszło moje najśmielsze oczekiwania.

Jest to pozycja zdecydowanie jednak dla starszego czytelnika. I o ile przez jakieś 70% książki nie rozumiałam ostrzeżeń umieszczonych na początku tak później to, co się wydarzyło, no wizja Autorki mną wstrząsnęła.
Czyta się bardzo szybko, wręcz "płynie się" przez tę historię pomimo tego, że jest z gatunku thrilleru.

To, co stworzyła Marta, podobało mi się niesamowicie, dawno nie czytałam tak dobrej i klimatycznej lektury. Nie ma tu nic, do czego mogłabym się przyczepić. Jest to pierwsza książka, która adnotowałam z wielkim zapałe...

Po „A jeśli jesteśmy złoczyńcami” próg odporności na pretensjonalność się zwiększył, wiec nie jest ona największym problemem tej książki. Jest nim zdecydowanie główna bohaterka. Naprawdę daleka jestem od nazywania fikcyjnych postaci głupimi, ale ona zdobywa w tej kwestii specjalne nagrody. Nie dość, że musimy siedzieć w jej głowie przez całą książkę to jeszcze ona dosłownie ma syndrom wyjątkowego płatka śniegu, choć autorka próbuje kreować ją na szarą myszkę. Zresztą wszyscy w tej książce są bardzo słabo napisani i poza jakimiś losowymi cechami nie mają zupełnie charakteru. Cały zamysł tej historii jest mało wiarygodny, moment wyjazdu do jakiegoś domku po środku niczego, do chłopaka którego nikt nie zna, bez choćby poinformowania go o tym. Po prostu wchodzą sobie do czyjegoś domu i funkcjonują. Tu już nawet nie chodzi o budowanie jakiegoś napięcia i historyjki jak w horrorach, bo tu wszystko od początku jest zwyczajnie głupie i wiadomo, że coś się musi stać. Tylko czy mnie to jakkolwiek poruszyło? No nie.

Dobry warsztat literacki autorki, jednak historia nie porywa, w zasadzie przez 95% książki nic szczególnego się nie dzieje. Dopiero pod sam koniec historia nabiera tempa, mimo to nie powala. Dla zabicia czasu, może być.

"Muchomory w cukrze" to książka nietypowa pod każdym względem. I chociaż zaczyna się niepozornie - pięcioro przyjaciół wybiera się na wakacyjny wyjazd do domku położonego w głębi lasu - to późniejsze wydarzenia sprawiają, że jest zupełnie inna niż książki, które czytaliście do tej pory 🍄

Książka ma moim zdaniem jeden ogromny plus i jeden duży minus. Wadą jest zdecydowanie powoli rozwijająca się akcja - jeśli nastawiajcie się na historię, w której ciągle coś się dzieje, srogo się rozczarujecie. Ja niestety lubię książki pełne akcji, dlatego nie jestem "Muchomorami..." zachwycona aż tak, jak bym mogła - co nie oznacza, że książka mi się nie podobała. Bo przechodzimy tutaj do największej zalety, czyli absolutnie doskonałej końcówki! Nie wiem już, ile to było stron - ze dwadzieścia? - ale czytałam je jednym tchem. Autorka poprowadziła akcję w zupełnie niespodziewanym kierunku, wywołując w czytelniku morze przeróżnych emocji i naprawdę ogromny szok! 🍄

Klimat tej historii jest duszny, przesiąknięty papierosowym dymem, oparami alkoholu, trudnymi rozmowami i niemożliwie upalnym latem. Jednym się to spodoba, innym wręcz przeciwnie - musicie sprawdzić sami. Mnie ten klimat intrygował i nieco przygotowywał na to, że na końcu czeka mnie coś dużego 🍄

Mimo wszystko jestem odrobinę zawiedziona, bo po tylu zachwytach spodziewałam się czegoś naprawdę doskonałego, czemu bez wahania dam maksymalną ocenę. Niestety przez większości książki miałam w głowie piątkę, m...

🍄 OPINIA 🍄

Tytuł:"Muchomory w cukrze"
Autor:Marta Bijan
Wydawnictwo: @wydawnictwoyoung
#czytamzlegimi

Fio,Hannah, Wenus, Kostek i Robin po świezo zdanej maturze postanawiają wyjechać razem na najdłuższe wakacje w swoim życiu i spędzić je razem przed wyjazdem na studia. Jadą do "Domku z drewna i szkła" gdzie nie ma dostępu do internetu, zasięgu w telefonach i ogólnie cywilizacji.Na początku wszystko wydaje się być idealne. Spędzają czas na relaksowaniu się,piciu i rozwijaniu swoich relacji.W domku mieszka też Adam - brat Kostka.Jest od nich starszy, trochę dziwny i tajemniczy. Co tak naprawdę wydarzy się podczas tych wakacji?Co ukrywa każde z przyjaciół? Dlaczego Adam mieszka w domku odciętym od świata?

"Muchomory w cukrze" to historia która wciąga od pierwszych stron. Książka pokazuje ludzi wydawać by się mogło prawdziwych - do bólu realnych, niedoskonałych i zagubionych.Autorka świetnie przeplata wątki,czyni z nich pole do analizy do zadania sobie pytania:" dlaczego wszystko potoczyło się tak ,a nie inaczej? Podobało mi się to że autorka poruszyła w swojej książce bardzo ważne i trudne szczególnie dla młodzieży tematy . Zakończenie kompletnie wbiło mnie w fotel.Nie spodziewałam się tego zupełnie. Było mocne, zaskakujące, nieoczywiste. Według mnie warto po nią sięgnąć. Należy jednak pamiętać,że nie jest to typowa młodzieżówka że słodkim zakończeniem. Polecam ❤️

Muszę przyznać, że sięgnęłam po ten tytuł, ponieważ prawie wyskoczył mi z lodówki. A tak na poważnie byłam ciekawa w której grupie się znajdę " jest to jedna z najlepszych młodzieżówek na polskim rynku", czy "dawno nie czytałem/łam tak toksycznej książki". Jestem gdzieś pomiędzy. Bardzo doceniam język i klimat ten książki, playlistę piosenek, które dodają smaczku historii oraz przestrogę z początku książki, jednak wydarzenia prowadzące do kulminacji wydarzeń, zdarzyły się według mnie za późno i potoczyły się w całkowicie innym kierunku niż się spodziewałam. Zgadzam się, że zdecydowanie nie jest to tytuł dla młodzieży, ponieważ są w nim zawarte tematy, na które trzeba być gotowym. Myślę, że już dawno jako osoba dorosła uodporniłam się na lejący się litrami alkohol, którego tutaj odnajdziemy bardzo dużo, postępowanie bohaterów nie jest godne powtarzania, a samobójstwo to temat bardzo ciężki i nie jest łatwo ograć go w taki sposób, żeby wyszło to książce na dobre. Generalnie ciekawa odmiana w moim czytelniczym życiu i myślę, że powinniście sami sprawdzić czy będzie to coś dla Was.

"Muchomory w cukrze" pochłonęłam z wielką przyjemnością. Zżyłam się z ich bohaterami i przyznam szczerze, że nic nie zapowiadało mi takiego dramatycznego końca. Podobały mi się ich rozmowy, sposób spędzania ze sobą czasu, a także zaznaczony problem uzależnienia od internetu. Chociaż jakieś niewielkie przesłanki mogłam w trakcie czytania odebrać - na przykład namowy do zjedzenia grzybków - tak mimo wszystko koniec zdołał mnie zaskoczyć. Niestety niezbyt pozytywnie. Pobudki Adama kompletnie mnie nie kupiły. Rozumiem, że miał być przedstawiony jako chory człowiek, ale mimo wszystko popłynął za bardzo.

Spodziewałam się kompletnie czegoś innego. Dzięki opowiadaniu możemy przeżyć sielankę młodych, do której sporo z nich tak dąży. Jednak nie myślałam, że zadzieje się to, co stało się na koniec - chyba czuję się oszukana jak bohaterka.

Ciężko mi ocenić, co sądzę o tej książce. Jest na koniec mocna, ale czuję właśnie, że jest to irracjonalnie mocne.

Na koniec dostajemy całe rozwiązanie historii, lecz szkoda, że nie wyszło to w trakcie opowiadania tylko jako epilog.

Podobnie ciężko słuchało mi się audiobooka - i myślę, że może Klaudia Bełcik nie mogła się tak szczerze wczuć w opowieść.

Bijan od kilku miesięcy wyskakuje z lodówki. Ta nagła sława jest zastanawiająca, więc postanowiłem sprawdzić, co takiego w trawie piszczy i sięgnąłem po "Muchomory w cukrze".

No i... Zawiodłem się. Podpisuję się pod tezą, która krąży w internecie książkowym od jakiegoś czasu - klimat jest kreowany genialnie (zdania typu "Jak miało się później okazać"...), a zakończenie zasługuje na wyrzucenie do kosza. Pov: przećpałeś Jana Pawła II - dosłownie!