Na fejsie z moim synem recenzja

"Na fejsie z moim synem" - tytuł niewątpliwie nowoczesny. W końcu całe pokolenia marnują na nim czas. Okazuje się, że facebook jest ogólnodostępny i wszechobecny - nawet w piekle.

Irena Wiśniewska z facebook.hell pisze do swojego syna o wszystkim i o niczym. Opowiada, co dzieje się w piekle i jak wygląda tam jej życie. Bierze ona udział w wielu naukowych spotkaniach, ma okazję poznać osobistości, które za życia uchodziły za autorytety.Może się dokształcić w wielu dziedzinach - a czytelnik musi znosić wykłady na temat sztuki, nauki i tak dalej.

Oprócz analizy obrazów są też wspomnienia i uczucia. Matka kochała syna i nie da się temu zaprzeczyć. W jej słowach ukryte są głębokie emocje.Miłość kryła się w gestach, obawach, troskach.

Niby mówi matka, ale jak wiadomo - to sam Wiśniewski chciał rozliczyć się z przeszłością. Czasem pisze o wydarzeniach, które pochwala, które ceni w swoim życiu. Nieraz są i takie, których żałuje. Na przykład, gdy matka pyta syna, po co mu było tyle się uczyć, na co mu były te doktoraty?

To pierwsze dzieło autora, które miałam okazję przeczytać. I szczerze mówiąc, zawiodłam się. Pomysł z fejsem wcale nie jest szczególny. Rozmowa matki z synem, przemyślenia autora a i owszem, są warte uwagi. Ale moim zdaniem są za intymne. Nie powinny ujrzeć światła dziennego, a zostać w sercu autora.

Teorie o wybitnych ludziach żyjących w piekle... No cóż, nikt tego wiedzieć nie może.Kiedy autor opisuje święto Hitlera, no to można się zgodzić. W końcu on swoim zachowaniem od dawna zaklepywał tam miejscówkę. Jednak zsyłanie własnej matki do piekła? Za co? Bo w książce nie ma uzasadnienia.

Nie podobało mi się. Te wyznania są piękne, ale nie wzbudziły we mnie refleksji. Nie zrażam się jednak do autora, na pewno przeczytam jeszcze jego książki, a na pewno słynną "S@motność w sieci".