Recenzja książki Na samą myśl o tobie

Są książki, które rozumiemy bardziej i czujemy lepiej. Z różnych powodów.
Jako rówieśniczka Solene, głównej bohaterki "Na samą myśl o tobie" w trakcje czytania zadawałam sobie pytanie czy miałabym odwagę sprzeciwić się całemu światu, jego regułom, odrzucić na bok wszystkie konwenanse i po prostu być szczęśliwą?
Wydaję się łatwe. Ale czy na pewno?

Solene to trzydziestodziewięcioletnia rozwódka wychowująca córkę. Pewna siebie w biznesie i zagubiona w życiu prywatnym. Udając się na koncert z córką i jej koleżankami poznae Hayesa, dwudziestoletnią gwiazdę muzyki pop, idola nastolatek. Wzajemna fascynacja i ta cała chemia dopada bohaterów niczym tornado.
Autorka w przepiękny sposób opisuje przejście bohaterów od fascynacji seksualnej do głębszego uczucia, do patrzenia nie na siebie nawzajem, tylko w siebie. To porozumienie dusz i wzajemna akceptacja są odczuwalne i namacalne. Po prostu cudowne.
Jego charyzma, pewność siebie i wdzięk, jej wątpliwości, rozdarcie i ogromne pragnienie bycia szczęśliwą tworzą niepowtarzalny klimat tej książki.
Zastanawiałam się przez moment, jak by mogła wyglądać ta historia z perspektywy Hayesa. Ale nie on tu gra pierwsze skrzypce. To jest genialna książka o kobiecie i dla kobiet. O trudnych wyborach i walce o samych siebie.
Ta książka w niczym nie przypomina sztampowego romansu, nie jest bajkowa, ani podkoloryzowana. Przedstawia realne problemy i dylematy. Między innymi realia życia na świeczniku na dodatek w związku uważanym za kontrowersyjny. Solene oprócz tego, że musi zmierzyć się z własnymi wątpliwościami, musi przeciwstawić się okrutnemu światu mediów, ale też wziąć pod uwagę dobro najbliższych, a przede wszystkim córki i Hayesa.
Ogromne wrażenie na mnie zrobił wątek niewidzialnych kobiet i przemijania poruszony przez autorkę. Po raz kolejny uświadomił bolesną prawdę o życiu.
Myślę, że odbiór tej książki będzie bardzo różny w zależności od tego, który z poruszonych przez autorkę tematów będzie bliższy odbiorcy. Jednych pochłonie wątek miłosny, gdyż nie da się nie pokochać Hayesa. Drudzy zwrócą uwagę aspekty społeczno-kulturowe.
Ja po przeczytaniu czułam z jednej strony ogromną bezradność i właśnie to uczucie wywołało we mnie ból, bunt i potok łez. A z drugiej - nadzieję i wiarę w to, że nigdy nie jest za późno, by coś zmienić, nigdy nie jest za późno, by być szczęśliwym, nigdy nie jest za późno, by sięgać gwiazd 😉
Dziękuję Wydawnictwu za możliwość poznania tej historii. Wiem, że będę do niej wracać.