Najsłabsze ogniwo recenzja

Jak duże znaczenie ma dla Ciebie rodzina? Ufasz jej członkom bezwarunkowo? Czy dopuszczasz myśl, że mogliby skrywać przed Tobą jakieś mroczne tajemnice?

Piotr Warot, choć ma na swoim życiowym koncie postępki, którymi mocno nadszarpnął zaufania najbliższych, stara się wieść zwyczajne życie, doceniając swoją codzienność u boku żony i dzieci. Jego brat Aleks jest jego totalnym przeciwieństwem. Co prawda jest w związku, ale stałość i formalizowanie go nie są mu w głowie. Woli swobodę i wypady z kumplami - motocyklistami, a życiem rodzinnym cieszy się wśród bliskich swojego brata.

Kiedy Aleks i jego partnerka znikają, policja z niezbyt wielkim zaangażowaniem podchodzi do tematu ich poszukiwań. Większą mobilizację wykazuje w sprawie zaginięcia nastoletniego syna jednego z funkcjonariuszy. Piotr nie chce wierzyć, że nagłe zniknięcie Aleksa i Alicji to zaplanowane przez nich zagranie. Doszukuje się drugiego dna, przeczuwając zagrożenie. Jakby nieszczęść było mało, paskudnym zbiegiem okoliczności czyni z siebie podejrzanego w sprawie zaginięcia młodego Magiery. Czy mężczyzna mógł mieć powód by skrzywdzić dzieciaka z sąsiedztwa? Czy istnieje powiązanie między zniknięciem nastolatka oraz pozostałej dwójki zaginionych?

Jakże autor to wszystko skrzętnie pomieszał. Jak doskonale gubił trop, wpuszczał mnie w maliny i grał na nosie, rzucając cień podejrzeń na co rusz to nowe osoby. A ja przez to płynęłam, jakby ciągnięta nurtem opisanych wydarzeń. Głównego bohatera miałam ochotę wspierać w trudnej walce z systemem, by chwilę później patrzeć na niego spode łba z głębokim zastanowieniem, czy aby na pewno jest czysty jak łza.
By udowodnić swoją niewinność, Piotr będzie musiał odnaleźć to tytułowe "najsłabsze ogniwo". Tylko wtedy bowiem mur kłamstw może runąć i odsłonić dla świata demony zła, które z ukrycia rozsiewają kolejne nieszczęścia. Autor z niezwykłą umiejętnością buduje napięcie, z każdym kolejnym krokiem podkręcając "muzykę". Tak, nie przez przypadek to porównanie! Chwilami podczas lektury czułam się tak, jak 30 lat temu, kiedy oglądałam "Szczęki" i ten okropny morski morderca zakradał się po cichu do niczego nieświadomej ofiary w rytm podkręcających atmosferę dźwięków. No musicie sięgnąć po tę książkę, by przekonać się, że nie próbuję zmarnowa Waszego czasu i nie koloryzuję nic a nic wartości tej książki.