Święto ognia recenzja

Ileż ja to się nasłuchałam o tytułach od Jakuba Małeckiego, że napisane pięknym językiem, albo się kocha albo "nienawidzi" i od razu pomyślałam "chyba to nie dla mnie". Nagle poczułam taki impuls, jakąś potrzebę, żeby jednak poznać chociaż jedną książkę spod jego pióra. Wybór padł na "Święto Ognia" i muszę przyznać, że takiej książki to ja jeszcze nie czytałam. Tak naprawdę nie słuchałam, bo miałam tą przyjemność poznać tą historię za pomocą głosów: Julii Rosnowskiej, Aleksandry Hamkało i Adama Woronowicza. Każda chwila, w której mogłam zasłuchiwać się w "Święcie Ognia" była dla mnie wartościowa.

Poznajemy tutaj historię Anastazji "Nastki" Łabendowicz, jej siostry Łucji oraz ojca dziewczyn, który przez pewno wydarzenie musi samodzielnie wychowywać córki. Na szczęście z pomocą przychodzą mu teściowie oraz sąsiadka Józefina.

Niezwykle podobało mi się przedstawienie postaci samej Nastki, nie tylko jako kobietę cierpiącą na dziecięce porażenie mózgowe, ale również jako inteligentną osobę, która przez wymuszony nakaz spędzania, praktycznie całego swojego czasu w domu, posiada zmysł obserwacji oraz pogodę ducha jakich mógłby jej pozazdrościć nie jeden "zdrowy i normalny dorosły".

Z drugiej strony barykady mamy Łucję, starszą siostrę Nastki, która jest zdrowa, piękna i ambitna, a całą swoją miłość przelała w balet. Opisy jej niezłomnych prób treningowych, wywoływały u mnie występowanie kropli potu, bez odrobiny wysiłku. Paradoksalnie chciałaby tak jak jej siostra cieszyć się z małych rzeczy i czasami odpuścić. Niestety widocznie w tym przypadku los jest sprawiedliwy i gdy poskąpi jednej rzeczy w nadmiarze oferuje inne.

Na końcu w tym wszystkim jest ojciec dziewczyn, którego miłość do córek i początkowa siła w samodzielnym poradzeniu sobie z bagażem doświadczeń na przełomie historii zmienia się, a my jesteśmy tego świadkami. Dodatkowo dręczy go wspomnienie piętnastu szczęśliwych lat, spędzonych z żoną i matką dziewczynek Leną. Jej historia jest dosyć ciekawa dlatego warto, abyście poznali ją sami.

Podsumowując: Nie wiem czy kocham twórczość Jakuba Małeckiego. Wiem tylko tyle, że skoro według wielu z Was jest to jedna ze słabszych pozycji spod jego pióra, to nie mogę się doczekać, aż poznam kolejne. Ja byłam wciągnięta i zaciekawiona i polecam zapoznać się z tym tytułem.