Czarownica recenzja

Daleko tej książce do tego, że jest bardzo dobra, a tym bardziej do tego, że jest doskonała. Nie oznacza to jednak, że jest beznadziejna i w ogóle nie warta uwagi. Uważam, że jest dobra i bardzo przyjemna w odbiorze, ale ma wiele mankamentów, których nie dało się nie zauważyć i nie da się o nich nic nie wspomnieć. W ogólnym rozrachunku jestem pozytywnie zaskoczona tą książką, ale w ogóle nie czułam tego, że to część serii i miałam wrażenie, że książka zakończyła się na dobre.

Po nieudanym małżeństwie Michał porzuca swoje życie w wielkomiejskiej cywilizacji, przenosi się na wieś i zaczyna budować malowniczy dom. Na swojej drodze spotyka tajemniczą, wyobcowaną kobietę. Choć mieszkańcy wioski nie pałają do niej sympatią, Michał postanawia się do niej zbliżyć.

Przyznam, że przez chwilę myślałam, że to książka opierająca się o fantasy, może jakaś obyczajówka z elementami fantasy. Jak tylko zaczęłam lekturę, to szybko okazało się, że nie do końca jest to książka fantasy, to pełnowymiarowa obyczajówka, która z fantasy nie ma nic wspólnego, ale myślę, że wiele osób mogłoby tak pomyśleć widząc sam tytuł. Nie jestem wielką fanką tej książki, przyznam to bez bicia. Nie będzie miała ta książka specjalnego miejsca w moim sercu, ale mimo wszystko, uważam ją za fajną obyczajówkę. Może trochę przygodową.

Akcja przybierała wręcz zawrotne tempo, nie byłam w stanie wprost nadążyć za wydarzeniami. Przeskok między poszczególnymi elementami fabuły był niewyobrażalny, może gdyby było to rozdzielone rozdziałami i każde odleglejsze wydarzenie rozpoczynało nowy rozdział, byłoby to zdecydowanie lepsze. Drażnił mnie troszkę główny bohater. Tak zawziętego i lekkomyślnego głównego bohatera ciężko spotkać, ale przyznam, że jednocześnie był nieco zabawny!

Na wielkie pochwały zasługuje to, z jak wielkim szacunkiem i uznaniem autorka pisze o naturze, z którą nie ma żartów, a my, ludzie, nie jesteśmy w stanie z nią wygrać. To jest największy atut tej powieści. Ostatecznie, jestem bardzo ciekawa kolejnych części!