Nekrosytuacje. Perełki z życia grabarza recenzja

Właśnie robię powtórkę serialu Sześć stóp pod ziemią, który opowiada historię rodziny prowadzącej dom pogrzebowy, więc lektura o grabarzach wydała mi się idealnym dopełnieniem seansu. Opis zapowiadał lekturę wypełnioną czarnym humorem, trochę poważną, a trochę absurdalną. Jednak jeżeli spodziewacie się pasjonujących historii z życia zakładu pogrzebowego to niestety możecie się rozczarować. Książka jest zbiorem krótkich anegdot, które kończą się zanim właściwie się rozkręcą. I to chyba przez to nie mają szans, żeby czytelnika zaciekawić. Przykład? Historia o tym, że do zakładu pogrzebowego przychodzi facet i pyta, gdzie jest sklep z alkoholem. Grabarz dziwi się, dlaczego pyta właśnie jego. "A bo żona powiedziała, że grabarz zawsze wie, gdzie można kupić alkohol." Koniec. Albo, że komuś zadzwonił telefon na pogrzebie. I tyle, krótki opis sytuacji i następna historia. Książka trochę rozkręca się w drugiej połowie, ale nadal mogło być ciekawiej. Próżno też szukać czarnego humoru, mamy tu raczej francuskie poczucie humoru, dość specyficzne. Za to okładka jest piękna 💜 Podsumowując – większość historii nie była ani zbyt ciekawa, ani pomimo prób autora, zabawna. Niestety więcej niż perełek było nekronudy. A szkoda, bo książka zapowiadała się świetnie. Chociaż widzę po recenzjach, że innym czytelnikom raczej przypada do gustu. 
Polecam tylko jeżeli macie ochotę na zbiór krótkich anegdotek o których za chwilę raczej zapomnicie. Lepiej włączyć HBO i obejrzeć Sześć stóp pod ziemią, bo to akurat prawdziwa perełka, która zostaje w pamięci na długo.