Recenzja książki Nie odpuszczę

Zmanierowana, pompatyczna, pretensjonalna, majestatyczna pani prokurator okręgowa? Oj, nie. To zdecydowanie nie są trafne określenia Gabrieli Sawickiej. Tendencyjna historia? Nie tym razem.

Miałam momenty, że nawet zaczynałam lubić Gabi, ale były to krótkie uczucia. Z tą wredną, ordynarną, chamską prokurator nie da się sympatyzować. Jedno jest pewne - nie da się też być obojętnym.

Michalski jest całkowitym jej przeciwieństwem. To opanowany, trzymający się reguł komisarz. Tym razem będzie miał nie lada problem. W Tanowie zostają znalezione zwłoki młodej kobiety. Dokładnie w tym samym miejscu, gdzie trzydzieści lat temu została zamordowana Monika Sawicka, siostra Gabi. Kolejne zbrodnie wychodzą na światło dzienne, a modus operandi, choć ewoluuje, jest podobny do tego sprzed lat. Fantazja sprawcy stopniowo postępuje. Gabi, jako prokurator, powinna być bezstronna, mieć trzeźwy osąd lecz ta sprawa otwiera delikatnie zasklepione rany i może doprowadzić do załamania psychicznego, gdyż morderca może być tym samym, który zabił jej siostrę, a Gabi zostawił długą bliznę na ciele i jeszcze większą na duszy. Wiedziała, że ze względów etycznych i moralnych nie powinna prowadzić sprawy, która mogła ją zniszczyć, ale nie mogła odpuścić. Została prokuratorem by złapać zabójcę siostry.

Naszkicowane w pierwszym tomie rysy psychologiczne postaci były w tej części kontynuowane i uwydatnione. Gabi stała się jeszcze większą suką, na co nadal nie znajduję ekwiwalentu. Rafał Michalski z obowiązków służbowych wywiązuje się sumiennie. Wciąż jest ostoją spokoju i opanowania, mającym sztywny kręgosłup moralny. Kliemek, to Klimek. Jak był nijaki, taki pozostał. Jedyną niespójnością jest relacja Gabi i Przemka, ale zrzucam to na karb zamysłu na dalsze poprowadzenie tych postaci.

Dynamiki postaci Gabi dodaje wartka akcja i ciekawa fabuła. Autorka skorygowała niedociągnięcia z czego jestem niezmiernie zadowolona. Ograniczyła ilość nazw własnych oraz całkowicie zrezygnowała z nawiązań do seriali typu true crime. Zastanawiałam się, czy nie dać 10 gwiazdek, bo ciężko mi się do czegokolwiek przyczepić. Jaką ocenę jednak wystawię, jeśli kolejny tom z serii będzie jeszcze lepszy? Wiele wątków nie zostało rozwiązanych, a kilka rozpoczętych, dlatego czeka mnie jeszcze kilka pasjonujących przygód z tym babsztylem Gabi. To nie lada wyczyn stworzyć tak wkurzającą osobowość, która w czytelniku wzbudza mordercze instynkty.
Jestem ukontentowana tą historią i mile zaskoczona ciągłym rozwojem pisarskim autorki. Z powieści na powieść pędzi do doskonałości.