Nie ufam już nikomu recenzja

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję Klubowi Recenzenta serwisu Nakanapie.pl


„Nie ufam już nikomu” Klaudii Muniak to jedna z lepszych i ciekawszych pozycji jakie udało mi się przeczytać w przeciągu ostatnich tygodni.
Historia napisana tak lekkim i przyjemnym stylem, że z przyjemnością poświęcałam tej książce kolejne godziny.
.
Iga świeżo po urodzeniu dziecka przeżywa bardzo ciężki okres w swoim życiu. Nie dość, że od dawna boryka się z zaburzeniami psychicznymi, po porodzie jej stan bardzo się pogorszył. Depresja poporodowa odbiera młodej kobiecie chęci do normalnego życia. Na szczęście nowa technologia ma skutecznie pomóc Idze. Kobieta zgadza się na wszczepienie w ramię chipa, przy którego tworzeniu sama pracowała. Ten mały przedmiot za pomocą specjalnej aplikacji ma za zadanie w odpowiednim czasie i dawce wprowadzać do organizmu pacjenta odpowiednie dla niego leki.W ten właśnie sposób zapominanie o przyjmowaniu regularnie leków przez chorych przestaje być problemem.
Niestety, stan kobiety zdaje się nie ulegać poprawie, coraz częściej prześladują ją halucynacje i zaniki pamięci, a leki mimo starannie dobieranych substancji nie dają ukojenia. Iga po pewnym czasie już sama nie jest pewna, które z wydarzeń są prawdą, a co jedynie wytworem wyobraźni. Na szczęście w tym całym zamieszaniu młoda matka może liczyć na ogromne wsparcie ze strony najbliższych jej osób.
.
To ten rodzaj książki przez którą się płynie czytając, mając stale w głowie ciekawość zakończenia. Jestem pozytywnie zaskoczona jak bardzo podobała mi się ta historia, bałam się, że wątek medyczny będzie mnie bardzo nudził, co często zdarzało mi się przy innych pozycjach. Tutaj natomiast jest on tak poprowadzony, by czytelnik niemający najmniejszego pojęcia w zakresie tej nauki nie miał problemu ze zrozumieniem danych kwestii.
Ukazanie stanu psychicznego bohaterki, jej emocji i odczuć też są świetnie przedstawione, stała niepewność i takie zamroczenie bohaterki dodaje całej historii upragnionego klimatu.
Samo zakończenie książki nie było dla mnie jakimś wielkim „bum” i mega zaskoczeniem, liczyłam na coś, czego nie domyślę się tak wcześnie, ale nie ulega wątpliwości, że „ nie ufam już nikomu” to bardzo dobra pozycja, szczególnie dla osób dopiero wchodzących w czytanie tego gatunku, właśnie przez lekki i przyjemny do czytania styl.