Kobieta z blizną recenzja

Jussi Adler-Olsen urodził się w Kopenhadze. Zanim został pisarzem pracował m.in. jako redaktor, wydawca komiksów, tłumacz, dramaturg, kompozytor i dziennikarz. Jeśli dodamy do tego studia z zakresu nauk politycznych, medycyny i socjologii - mamy całkiem niezłe podwaliny do kariery pisarskiej.
Kobieta z blizną to siódma część serii o Departamencie Q
Czym jest Departament Q ? - jest to jednostka zajmująca się rozwiązywaniem archiwalnych spraw kryminalnych, które zostały odłożone z adnotacją "nierozwiązane". Czyli jednym słowem grupa do spraw trudnych i niemożliwych.
Carl Morck stoi na czele tego nielicznego, aczkolwiek sprawnego zespołu. Drużyna Q, jak ich nazywam, to bardzo zgrana ekipa, która wyróżnia się na komendzie nie tylko odsetkiem rozwiązanych spraw ale też wzajemnym szacunkiem i lojalnością.
Tym razem Morck ze swoją ekipą mierzy się z kilkoma sprawami naraz.
- zabójstwo starszej kobiety w parku, zdaje się być powiązane z niewyjaśnionym morderstwem z przed lat ;
- młode kobiety są tratowane przez niezidentyfikowanego kierowcę, a wypadki wyglądają na celowe działanie ;
- napad i obrabowanie dyskoteki ;
W komendzie policji trwa rywalizacja między wydziałami, więc Carl Morck mobilizuje wszystkie siły aby być lepszym od kolegów z innych działów.
Priorytetem dla nich jednak jest pomoc Rose, koleżance z pracy, która zmaga się z problemami psychicznymi, a nawrót jej traumy dezorganizuje pracę zespołu. Pomoc koleżance jest dla nich najważniejsza.

Jestem pod wrażeniem profesjonalizmu autora który nic na czytelniku nie wymusza, po prostu snuje swoją opowieść. Bohaterowie są różnorodni i barwni jak egzotyczne kwiaty. Chociaż chwilami groteskowi to mimo wszystko wiarygodni.
Pomimo eskalacji przemocy (trup ściele się gęsto) nie odczuwałam grozy w trakcie czytania, raczej byłam zaintrygowana i zaciekawiona jak potoczą się sprawy. Jedynie z Rose poczułam się związana i trzymałam za nią kciuki.
Podobała mi się również różnorodność postaci - od byłego nazisty, dumnego ze swojej przeszłości, poprzez klasę średnią, pracowników opieki społecznej, aż do młodych kobiet których najważniejszym problemem jest wyciągnięcie jak najwięcej socjalnych pieniędzy. Te młode kobiety pod grubą warstwą makijażu skrywały puste wnętrza.




Wprawdzie książkę otrzymałam od Wydawnictwa Sonia Draga (za co bardzo dziękuję) ale zapewniam, że powieść bardzo mi się podobała. (szczerze!)
To że nie znalazłam w niej minusów, może świadczyć o tym że książka jest dobra, lub o tym że pomimo okularów nie potrafiłam dostrzec jej wad.