Recenzja książki Nie zadzieraj z nim

Hunter ma jeden cel, zdobyć Puchar Stanleya. Jeśli zawiedzie, nie spełni obietnicy danej bratu. Zawiedzie też ojca, który już i tak jest dla niego krytyczny. Presja otoczenia pomału spycha go na niewłaściwe tory. Jest wybuchowy, nie gra drużynowo i wdaje się w bójki. Jego agent nie jest z niego zadowolony, nikt nie jest, tym bardziej nie może okazywać słabości.

Dekker musi pomóc w ratowaniu rodzinnej firmy. Jej ojciec uważa, że kontrakt z Maddoxem pomoże im stanąć na nogi i ściągnąć nowych klientów. Wie, że Dekker zna mężczyznę, dlatego uważa, że jego córka doskonale wykona zadanie. Nie wie jednak, że Dekker wciąż leczy złamane serce po Hunterze.

Huntera i Dekker łączył krótki romans, rozstali się, kiedy mogło przerodzić się to w coś więcej. Rozstanie odbiło się na obojgu. Dekker wie, że ich ponowne spotkania mają charakter czysto zawodowy, ale zachowanie Maddoxa sprawia, że chce być dla niego nie tylko agentką, ale i przyjaciółką.

Ból i gniew Huntera są bardzo namacalne. Wylewają się ze stron książki. Mężczyzna karze siebie za wydarzenia z przeszłości, bo nie potrafi inaczej żyć. Odtrącony przez osoby, które powinny być przy nim, sam odtrąca i rani innych.

Moment, w którym się przełamuje, nie mógł być lepiej opisany. Ból i zły stosunek do prawdy. Czuć jak trudno było mu żyć z ogromnym ciężarem na barkach. W tym jedynym fragmencie zawartych było wiele emocji, a opisy doskonale te emocje pobudzą w czytelniku.

Maddox nie potrafi dopuszczać do sobie pozytywnych emocji. Buduje mur wokół siebie.
Walka o odzyskanie życia jest równie zacięta, jak jego gra na tafli lodu. Na szczęście Dekker pojawiła się w jego życiu w odpowiednim momencie. Sama wiele znosi, by mu pomóc, ale jest zdeterminowana.
Przemiana bohaterów jest bardzo widoczna.

Sport jest, ale bardziej w tle i ukazane są jego negatywne aspekty. Hunter i Dekk skradli całe show, a historię opowiadają oboje.

Nie jest to zwykły romans, a opowieść o walce z własnymi demonami, odnajdowaniu siebie i wyzwalaniu się z więzów przeszłości. Historia nie jest skomplikowana, lekko przewidywalna, ale bardzo realistyczna i pokazuje, że warto zawalczyć o siebie. Autorka doskonale gra na emocjach, więc łzy polecą nie raz.