Uśpiona recenzja

Przyznam, że nigdy wcześniej nie słyszałam o takiej chorobie, jak narkolepsja.
Osoby na nią cierpiące zasypiają kilka razy w ciągu dnia wbrew własnej woli.
Chory nie jest w stanie zapanować nad zbliżającym się snem, który momentalnie ścina go z nóg.

Poznając Weronikę, bohaterkę powieści, zmagającą się z narkolepsją, uzmysłowiłam sobie, jak ta choroba potrafi wpłynąć na życie człowieka. Zdominować je.

Kobieta miała zaplanowany rytm dnia. By móc normalnie funkcjonować w regularnych porach robiła sobie drzemlika.
Gdy zasypiała, pierwsze kilkanaście minut snu było tak głębokie, iż nie miała świadomości, co dzieje się wokół niej.
To właśnie wtedy, gdy jej ciało błogo spoczywało na miękkiej pościeli, a umysł był gdzieś w przestrzeni kosmicznej, ktoś zakradał się do jej domu. Kładł się obok niej na łóżku. Wpatrywał się w nią. Dotykał.
Aż pewnego dnia, po przebudzeniu, Weronika odkrywa w swym domu zwłoki kobiety, Lucyny, której udzielała lekcji języka angielskiego.
Zarówno ona, śledczy, jak i rodzina kobiety, próbują ustalić, co się wydarzyło.
Weronika wie, że w oczach wszystkich jest główną podejrzaną.
Czy pozna prawdę, co dzieje się w jej domu podczas, gdy śpi?
Jakie niebezpieczeństwa na nią czyhają?
Czy nowy lokator może mieć z tym coś wspólnego? To od momentu jego pojawienie, w domu kobiety zaczęły mieć miejsce dziwne rzeczy.
A może to jej kochanek ma coś wspólnego ze śmiercią Lucyna. Ostatnio ostro się pokłócili.
Liczba osób, które mogły mieć motyw, by wrobić Weronikę w śmierć kobiety rośnie, tak samo, jak zagrożenie z rąk osoby, która ma na jej punkcie totalną obsesję zmierzającą do eskalacji.

Ten znakomity thriller porwie was od pierwszej strony. Czytając miałam ciary na ciele.
Bo czyż nie jest przerażający fakt, że podczas, gdy śpisz, ktoś wkrada się do twego domu i kładzie się obok ciebie na łóżku?
Nie do wyobrażenia.
Dodatkowo, by dotrzeć do sprawcy, a nie jest to łatwe, trzeba wejść na wiele dróg, odkrywając po drodze niezrzeszone połacie tajemnic.
Trzeba wbić się w skórę detektywa i jak pies węszyć, by na koniec uznać, że podjęło się fałszywy trop.
Autorka po mistrzowsku rozprawiła się z czytelnikiem. Odarła go ze złudzeń. Pokazała, że w jej książkach nie ma miejsce na rzeczy oczywiste. Namieszała. Pogmatwała. Wprowadziła w ślepe uliczki, po to, by czytelnik, gdy już wróci do rzeczywistości mógł się delektować tym elektryzującym thrillerem.
Ta mroczna i zagadkowa powieść zabierze cię w podróż do otchłani zła. Będziesz czuł strach, gdy tylko zamkniesz powieki. Każdy odgłos w domu sprawi, że włos ci się zjeży.
Miękka poduszka i puchowa kołdra nie dadzą ci ukojenia.
I nawet jeśli setny razy sprawdzisz, czy drzwi i okna na pewno są zamknięte wciąż będziesz mieć przeczucie, że zło stoi w ciemnym kącie i z uśmiechem na twarzy patrzy na twe skulone ciało.