Zielone Serca recenzja

Książka Moniki Czopek, ''Zielone Serca'', opowiada historię dwóch licealistek – Ani i Ewy. Przyjaciółki są przeciwieństwami, dwoma różnymi charakterami, lecz to im w przyjaźni nie przeszkadza. Ania spokojna, zakompleksiona, pilna uczennica, która uwielbia zaszyć się w swoim domowych zaciszu z książką w ręku. Jednak jak każda dziewczyna ma swój obiekt westchnień, w który wpatruje się codziennie w szkole na przerwach. Piotr jednak nie okazuje żadnych chęci zapoznania się z dziewczyną. Ewa zaś jest energiczna i szalona. Nie w głowie jej nauka. W głowie ma tylko Wojtka. Mimo swojej szalonej natury dziewczyna wstydzi się podejść, a gdy już rozmawiają – zabiera jej mowę.
Obydwie bohaterki wstydzą się swoich uczuć do chłopaków, dlatego też wpadają na genialny pomysł. Anka ma krótkie włosy, więc łatwo będzie przerobić ją na chłopaka. Spokojna Ania musi teraz pójść na dyskotekę i przedstawiać się jako Patryk. Wtedy dowie się co myślą chłopcy. Od tego momentu zaczyna się akcja, komiczne sytuacje, ale także problemy wywołane przez 'Patryka'.

Przez całą książkę zastanawiał mnie tytuł. No bo przecież co mają ''Zielone serca'' do zakochania i młodzieńczych problemów? Muszę przyznać, że odpowiedź znalazłam i była zadowalająca. Czyli zielone serca mają coś do zakochania i młodzieńczych problemów, nie są to tylko serca w innym kolorze niż czerwony. Nie zdradzę jednak w czym siedzi tu rzecz.

Książka jest typową lekturą dla młodzieży. Mimo tego, że jest lekka, to pojawiają się tam również problemy. Problemy oczywiście nastolatków, ale te także są ważne. W książce na pierwszym miejscu jest postawiona przyjaźń. Dziewczyny bezgranicznie sobie ufają. Gdyby Ania nie zaufała Ewie, nie przebrałaby się nigdy za chłopaka. Później, gdy przez te przebieranki są problemy, Ania nie oskarża Ewy. Oskarża siebie. Taka właśnie była ta bohaterka. Trochę zbyt miła, bez wyrazistości i charakteru. Świeciła zielonymi oczami i podobno była urocza.
Ewa zaś w drugą stronę przesadzała. Czasami zwariowane pomysły, mimo że są śmieszne, nie przynoszą nic dobrego (chociaż... Ewie się poszczęściło;)).

Myślę, że gdybym książkę czytała kilka lat wcześniej – byłabym nią zachwycona. Teraz jednak była dla mnie zwykłą opowiastką o nastolatkach, miłostkach i ich lekkich problemach. Mimo że miło spędziłam czas, to książkę jednak polecam młodszym czytelnikom, którzy nie szukają głębszych doznań, uczuć, a lubią sobie poczytać o pierwszych miłościach i śmiesznych sytuacjach.