Trup w wannie recenzja

Do tej książki skusił mnie nie tylko intrygujący tytuł okaz okładka, lecz bardziej reklama informująca, że autorka jest drugą po Agacie Christie. Muszę jednak przyznać, że trochę się zawiodłam, często się mówi, że reklama jest dźwignią handlu i tu właśnie tak było. Lektura książki, mimo niezbyt dużej objętości, sprawiła mi nieco trudności, zwłaszcza, że myliły mi się postacie. Lord Peter z Parkerem brzmią dość podobnie i czasami gubiłam się. Lecz ogólnie nie jest to zła książka, chociaż bardzo przegadana a finał przewidywalny. Utrzymana w charakterystycznym stylu angielskich kryminałów retro, i chociaż ja lubię tego typu klimaty, tym razem trochę mnie to nużyło...

Zapowiadało się bardzo dobrze, znany architekt znajduje rankiem w swojej wannie nagiego i martwego mężczyznę. Jest przerażony.

Przybyły na miejsce policjant od razu wysuwa wniosek, że podejrzanym są domownicy, czyli pan domu, jego matka oraz służąca. Thips, nie do końca ufający śledczemu, zwraca się z prośbą o pomoc do lorda Petera Wimseya, który lubi rozwiązywać trudne zagadki, będąc detektywem amatorem. Lord Peter wykorzystując znajomości w Scotland Yardzie a także korzystając z wielu książek i pomocy swojego lokaja od razu zabiera się do pracy. W dalszym ciągu oszołomiony architekt jest wdzięczny, że lord Peter zajmie się tą sprawą.

Wydawać by się mogło, że autorka próbowała zrobić z lorda Petera Sherlocka Holmesa, lecz niestety niezbyt jej to wyszło. Nie wystarczyło bogate pochodzenie i nieskazitelne maniery żeby dorównać geniuszowi dedukcji. Bo tutaj w zasadzie nie ma prowadzenia śledztwa a rozwiązanie niejako samo się pojawia lordowi jak na zamówienie.

Pomysł na intrygę znakomity, lecz już samo wykonanie takie sobie. Nie żałuję wprawdzie czasu poświęconego na lekturę, bo jednak miałam okazję poznać nie tylko autorkę z czasów słynnej Agathy Christie, ale również poznać zwyczaje Brytyjczyków w tamtym okresie...