Trup w wannie

To moje pierwsze spotkanie z autorką, ponoć swego czasu popularniejszą niż Agatha Christie - i muszę powiedzieć, że niezwykle udane. Co prawda, musiałam się nieco przestawić na ten staroświecki styl narracji, na kwiecistość wypowiedzi bohaterów, na sposób budowania akcji, ale muszę przyznać, że spodobało mi się.
Lord Peter Wimsey - niezwykle interesująca postać, jako detektyw amator sprawdza się świetnie, ale chyba najbardziej spodobał mi się jego lokaj. Bunter potrafi zarówno zastąpić swego pana na aukcji starodruków, jak i zrobić fenomenalne zdjęcia pozwalające na badanie odcisków palców - a poza tym cały czas pozostawać w roli dyskretnego opiekuna dbającego o lorda.
Cała historia jest interesująca, choć już od pewnego momentu można zacząć snuć uzasadnione przypuszczenia, kto jest sprawcą, tym niemniej nie stanowi to problemu. Dodatkowym smaczkiem są obrazki Anglii ówczesnego czasu.

Obawiałam się trochę tego retro kryminału, ale okazał się naprawdę interesujący, wciągający, a nawet zabawny. W jednym miejscu miałam wrażenie, jakby zabrakło fragmentu tekstu. "Trup w wannie" to idealna lektura na urlop - jest to kryminał, przy którym da się zrelaksować (pomimo obecnych w nim zwłok)...

Do tej książki skusił mnie nie tylko intrygujący tytuł okaz okładka, lecz bardziej reklama informująca, że autorka jest drugą po Agacie Christie. Muszę jednak przyznać, że trochę się zawiodłam, często się mówi, że reklama jest dźwignią handlu i tu właśnie tak było. Lektura książki, mimo niezbyt dużej objętości, sprawiła mi nieco trudności, zwłaszcza, że myliły mi się postacie. Lord Peter z Parkerem brzmią dość podobnie i czasami gubiłam się. Lecz ogólnie nie jest to zła książka, chociaż bardzo przegadana a finał przewidywalny. Utrzymana w charakterystycznym stylu angielskich kryminałów retro, i chociaż ja lubię tego typu klimaty, tym razem trochę mnie to nużyło...

Dorothy L. Sayers to brytyjska pisarka, która tworzyła powieści detektywistyczne w czasach międzywojennych, w tym samym okresie co Agatha Christie. U nas w Polsce jej książki pojawiały się okazyjnie, dopiero teraz Wydawnictwo Znak obiecało, że wyda całą serię kryminalną o lordzie Wimsey’u, która liczy 11 tomów. Bardzo się z tego cieszę, po lekturze dwóch pierwszych, jestem pewna, że będzie to uczta kryminalna. „Trup w wannie” to tom pierwszy serii i debiut autorki. Zachwycający! Zagadka składa się z …. dwóch zagadek kryminalnych, które tylko pozornie zdaje się łączyć postać ofiary. Intryga jest skomplikowana, zaskakująca, choć może niemocno dynamiczna – raczej, jak na klasykę przystało, skupia się przede wszystkim na statycznej dedukcji. Główne postacie serii to lord Wimsey, policjant Parker i lokaj Wimsey’a Buntler. Postacie wykreowanie rewelacyjnie! Lod Wimsey to arystokrata, który trochę z nudów zajął się amatorskimi śledztwami. I dobrze mu idzie, bo jest spostrzegawczy i inteligentny, zna się na ludzkiej naturze. Do tego jest jak na arystokratę uroczo pewny siebie i zabawny w lekko ironiczny sposób. Warto też wspomnieć o tym, co dla współczesnego czytelnika jest nie lada gratką – mianowicie świetne przedstawienie czasów międzywojennych, tego jak wyglądało życie codzienne nie tylko bogaczy, ale i ludzi pracujących. Tom pierwszy zapowiada naprawdę wartą uwagi serię! Z niecierpliwością wyczekuję kolejnych tytułów!

Z tego obserwuję kryminały cieszą się niemalejącą popularnością. Wszędzie przewijają mi się książki Christie i innych autorów. Teraz mamy również możliwość zapoznać się światem i zagadkami kryminalnymi stworzonymi przez Dorothy L. Sayers, która swego czasu była popularniejsza od Agaty Christie.

Przyznam się na wstępie, że jeżeli chodzi o kryminały to był to mój pierwszy, więc ta recenzja będzie pisania z perspektywy nowicjusza gatunku.

Pewnego ranka w domu londyńskiego architekta zostają odkryte zwłoki. Znajdują się w wannie i jedyna rzecz, którą denat ma na sobie są binokle. Tu zaczyna się cała zagadka. Główny bohater, lord Peter Wimsey, zaciekawiony tym niecodziennym odkryciem postanawia rozwikłać całą układankę i dowiedzieć się co tak naprawdę się wydarzyło.

Lor Peter to moim zdaniem bardzo ciekawa postać. Tak samo jak irytuje, tak samo też bawi. Z zaciekawieniem śledziłam tok jego myślenia i uważam że jest on nawet ciekawszym bohaterem niż Sherlock Holmes. Jego służący, Bunter, też nie pozostaje w tyle. Wykazuje podobną błyskotliwość i inteligencję co lord Peter.

Książkę czytało się naprawdę szybko, autorka doskonale poprowadziła fabułę i nadawała tempo całości. Można powiedzieć, że książka została zgrabnie napisana. Przedstawiona w książce Anglii i lata dwudzieste tworzą niesamowity klimat i w ten sposób czytelnicy mogą cieszyć się bardzo dobrym kryminałem retro.

Ja z...

Jeśli lubicie kryminały retro, to "Trup w wannie" do takich należy. Jest to pierwszy tom z lordem Peterem Wimseyem. Razem z przyjacielem ze Scotland Yardu i lokajem Bunterem, robi karierę jako detektyw amator.

Razem z nimi przenieście się do Londynu lat trzydziestych XX wieku. Poznacie również ówczesne brytyjskie życie. Jak trup (nagi!) znalazł się w wannie poważnego architekta ? Jedynie na nosie nieboszczyka znajdowały się złote binokle i zamieszony na szyi złoty łańcuszek!

Wciągająca historia przedstawiona z humorem. Jeśli lubicie kryminały Agathy Christie, to z pewnością "Trup w wannie" jest lekturą dla Was! Polecam! Przyjemna lektura z humorem, idealna na ciepłe wieczory.

Kryminał retro - jesteście na tak czy na nie?
Z reguły ten gatunek do mnie nie przemawia… trudno mi odnaleźć się w czasach, w których dzieje się akcja, dodatkowo język i słownictwo, którym posługują się autorzy momentami wręcz mnie odpycha od śledzenia dalszych losów bohaterów, ale ta historia zaskoczyła mnie kompletnie już od pierwszej strony!

Londyn, lata trzydzieste XX wieku. W domu cenionego architekta, a właściwie w łazience, a mówiąc jeszcze dokładniej w wannie 😉 zostają znalezione zwłoki. Jedynym przedmiotem przy ciele ofiary są binokle. Kim jest owy zamordowany? Czy to ciało finansisty, który ostatniej nocy przepadł bez wieści?

Oprócz oficjalnego śledztwa swoją własną sprawę prowadzi lord Peter Wimsey, prywatny detektyw, a dodatkowo dżentelmen, człowiek bystry, inteligentny i obdarzonym niesamowitym poczuciem humoru.
I to właśnie humor jakim raczy czytelnika szanowny lord Wimsey sprawił, że pokochałam te historię od samego początku. W końcu trafiłam na dowcip, który mi odpowiadał 🙂 Nie popłakałam się ze śmiechu, bez przesady, ale sposób wypowiedzi bohaterów skutkował większą lekkością w odbiorze i sprawił, że chciałam się z nimi zakumplować 🙂

Nie oczekujcie wirującej i szybkiej akcji, tu dzieje się wszystko niespiesznie, panowie mają czas, żeby dokładnie wszystkie kwestie przedyskutować, ale robią to w taki miły sposób, że ani przez moment nie odczujecie znużenia.

Dodatkowo cała intryga jest znakomicie przemyślana, mogł...