Histeria recenzja

Nie czytajcie tej recenzji, jeśli jeszcze nie czytaliście tomu pierwszego, bo "Histeria" jest bardzo płynną kontynuacją "Wrzasku". Nie sposób, by ta opinia nie była w jakiś sposób spoilerem części pierwszej.
I zaprawdę powiadam Wam, nie czytajcie 'Wrzasku" bez znajomości "Histerii", to dwie ściśle powiązane ze sobą historie.

"Był nieszczęśliwym dzieckiem, które zostało skrzywdzone przez każdego, komu ufało. Najbliżsi traktowali go gorzej niż niechciane zwierzę, a on nie umiał sobie poradzić z tą nigdy niezabliźnioną raną. Zabijał, by przestać cierpieć. Tylko że to nie przynosiło mu ulgi. Bo choć unicestwił każdego, kto go niszczył i zadał mu ból, jego wewnętrzny wrzask nie zamierzał ucichnąć. W środku nadal czuł to potworne darcie. Co więcej, zabijanie i pozorowanie samobójstw wytworzyło w nim przekonanie, że jest bezkarny".

Pewnej nocy na ulicy, Wiktor Zakrzewski napotyka zrozpaczone, samotne dziecko ubrudzone krwią swojej matki, która leży martwa w pobliskim lesie.

Komisarz Bruno Wilczyński, wciąż tropi nieuchwytnego zwyrodnialca, powoli staje się to jego obsesją. Mimo natłoku nowych spraw, którymi musi się zająć, to właśnie myśl o tym osobniku spędza mu sen z powiek.

Dziennikarka Larysa Luboń, kobieta, która nienawidzi mężczyzn, wpada na trop psychopaty w masce, który budzi postrach wśród mieszkańców Warszawy.

Dostajemy nowego psychola i nowe zbrodnie, tym razem ukrywający się pod maską tajemniczy Fantom i brutalne morderstwa młodych matek. Czy te sprawy, w jakiś sposób się łączą?
Polubiłam dwójkę głównych, jakże niepokornych bohaterów. Cieszę się, że mogłam spotkać ich ponownie i jeszcze lepiej poznać.

Mamy do czynienia z wyjątkowo trudną i bolesną tematyką, jaką jest przemoc emocjonalna wobec dziecka. Czasem słowa potrafią ranić bardziej niż pięści a pamięć o nich, nie znika szybciej niż siniaki. Wynikają one głęboko w nasze wnętrze i pozostają w nas na zawsze.

Wiele spraw i wątków zyskuje tu swój ciąg dalszy, kilka z nich będzie mieć też tu swój finał a na wyjaśnienie innych, będziemy musieli jeszcze zaczekać.