Histeria

Chciałabym móc dać więcej plusików za ową pozycję ale po raz kolejny Książka Pani Izabeli nie zwaliła mnie z nóg. Mocno przeciętna z banalnymi dialogami. Brakowało mi budowania napięcia i mrocznej atmosfery. Jedyny dostrzegalny dla mnie plus to fakt, że komisarz Bruno Wilczyński odrobinę dorósł i potrafił czasami już rozmawiać bez bycia chamskim. I Larysa Luboń odzyskała własne życie, nie była już takim odbiciem Lisbet Salander jak we "Wrzasku". Pewnie przeczytam jeszcze kiedyś trzecią część ale tylko dlatego, że ja posiadam.

"Histeria" Izabeli Janiszewskiej okazuje się nieco lepszą powieścią niż tom pierwszy, a to za sprawą głównych bohaterów, którzy stali się mniej irytujący i kłujący w oczy. Jakby autorka ich trochę "wygładziła". Nadal zachowują się irracjonalnie (Larysa), chamsko (Bruno) oraz egoistycznie, lecz momentami pokazują swoje bardziej emocjonalne strony.
Fabuła ciekawa, wciągająca i tajemnicza. Znacznie mniej w niech średnio interesujących i nudnych opisów, całość jakoś bardziej spójna. Jednak cały czas zastanawia mnie fakt, jakim cudem pani profiler dostała pracę w policji? I jak długo komendant będzie znosił zachowanie, brak szacunku i dyscypliny u Bruna?
Tempo dobre- jak trzeba, to jest dynamicznie i nieobliczalnie, a innym razem spokojnie i intymnie.
Tę część czytało mi się znaczenie bardziej przyjemnie i z większym entuzjazmem. Idąc za ciosem, biorę w obroty trzeci tom. Jednak nadal uważam, że jak dla mnie to ta seria jest dobra, ale bez rewelacji.

"Dziecko, które jest źle traktowane, nie przestaje kochać rodziców, przestaje kochać siebie"

Drugi tom "przygód" Larysy Luboń i Brunona Wilczyńskiego. Niestety zdecydowanie gorszy i bardziej "rozmyty". Wielki supermen - gieroj policjant Wilczyński miota się jak początkujący przedszkolak, zupełnie nie widząc? Ignorując ?, tego co ma tuż przed nosem.

Oraz druga "gwiazda" cyklu Larysa Luboń, z której chamstwo i prostactwo wyziera z każdego słowa i każdego działania, a które to "cechy" autorka nadal uparcie nazywa naturalnością, prostotą i brakiem jakichkolwiek kompleksów. Owa Larysa zachowuje się jak obrażona księżniczka, albo jak przysłowiowa wesz bezproduktywnie skacząca na grzebieniu, a mimo to wszyscy ją kochają i są na każde jej zawołanie, ratują z każdej nawet najgorszej opresji, w którą nasza gwiazdeczka naturalności, się pakuje.

Za to główny temat, czyli dzieci źle traktowane przez rodziców, czy opiekunów rozmyty i wyglądający jak ledwo zabarwiona dziesiąta woda po kisielu. Ledwie liźnięty bez przekonania i bez jakiegokolwiek, nawet najmniejszego pogłębienia tematu. A aaa, jeszcze jedna moja obserwacja, wszyscy w tej książce jeśli nie jeżdżą własnym samochodem, jeżdżą z Uberem, lokowanie produktu ??
Książkę oceniam na "może być" i aż się boję sięgać po "Amok"

Po "Wrzasku" z przyjemnością i dużą dozą niecierpliwości oczekiwałam kontynuacji. Bohaterowie w pierwszej części porwali mnie bez reszty, urzekli charakterem, poczuciem humoru i dystansem do spraw, jakie przyszło im objąć. Jak zatem po świetnym "Wrzasku" wypada "Histeria"?

Warszawą ponownie wstrząsają trudne zbrodnie. Pozornie niezwiązane ze sobą dwa śledztwa o skrajnie odmiennym charakterze, czyli śledztwo dziennikarskie w kierunku ustalenia tożsamości i motywów "człowieka w masce" oraz śledztwo komisarza celem wyjaśnienia śmierci młodych matek, wskakują na wspólne tory. Zatem życie Larysy i Brunona na nowo połączy się, a ta mieszanka wybuchowa udowodni, że czy razem czy osobno - zadziorny charakter dominuje. Do dobrze nam znanych bohaterów przemawia przeszłość, która próbuje rozgościć się w teraźniejszości i niezdrowo w niej namieszać. Jak tym razem wykaraskają się z problemów Larysa i Bruno? Czy jest coś, co jest w stanie złamać ich upór i ducha walki oraz poczucie misji?

Mam niejaki problem z tą książką. Prawdopodobnie trafiła na mój moment kryzysowy w okresie czytelniczym, bo jednak "Wrzask" urzekł mnie mocniej. Ciekawie prowadzony wątek obu śledztw ze skrajnie różnych stron i odmiennych punktów widzenia oraz poruszenie niezwykle trudnego i wrażliwego dla wielu tematu przemocy wobec dzieci kontra Bruno, który w "Histerii" nie spodobał mi się ze swoim stosunkiem wobec kobiet, szczególnie współpracowniczek. Nie tak go zapamiętałam z "Wrzasku". Na nie...

Jeszcze w mojej głowie nie przebrzmiały echa "Wrzasku", a już zakradła się tam podstępnie "Histeria". I z pewnością pozostanie na długo.

Krzywda wyrządzana dzieciom, nie zawsze ta fizyczna, ale równie okrutna i bolesna, ze strony najbliższych, którzy powinni dawać miłość i poczucie bezpieczeństwa zostawia w nich ślad na zawsze. Rozdarte między miłością, a nienawiścią wchodzą w dorosłość z obciążeniem, kompleksami i poczuciem winy.

W kontynuacji „Wrzasku” ten bolesny i łapiący za serce problem przewija się nie tylko przy brutalnych zbrodniach młodych matek, którymi zajmuje się komisarz Bruno Wilczyński, ale i tajemniczego Fantoma, siejącego postrach w Warszawie, przedmiotu reporterskiego śledztwa Larysy Luboń.

Naszych bohaterów absorbują nie tylko nowe sprawy. Tematy rozpoczęte w pierwszej części nabierają tempa, rozwijają się, nie zawsze w kierunku, którego by oczekiwali. Bruno z zacięciem, czy wręcz obsesją poluje na Jacka Lewickiego. Tylko kto tu jest kotem, a kto myszą? Larysę natomiast próbują dopaść mężczyźni, którym zalazła za skórę i demony przeszłości, które bezskutecznie próbuje zagłuszyć.

Ponownie to główni bohaterowie, a przede wszystkim ich pokręcona relacja i słowne przepychanki, tworzą duszę tej powieści. Mimo, że miałam wrażenie, że tym razem chadzają częściej własnymi ścieżkami, to jednak bardziej odsłonili swoje prawdziwe ja. Poruszana tematyka natomiast wywołuje ogromne ...

„Histeria” Izabeli Janiszewskiej to drugi tom kryminalnej trylogii o dziennikarce Larysie Luboń i komisarzu Brunonie Wilczyńskim. Jego fabuła skupia się na temacie przemocy psychicznej, której dopuszczają się rodzice na własnych dzieciach. Nie można zaprzeczyć – to temat ważny, o którym ciągle mówi się za mało, a Janiszewska robi to naprawdę szeroko i solidnie. Jako kontynuacja „Wrzasku”, „Histeria” też wypada bardzo dobrze – obraz głównych bohaterów serii zostaje mocno poszerzony, poznajemy lepiej ich przeszłość, ich relacje rodzinne, przez co i lepiej ich rozumiemy. Do tego dodajmy jeszcze dobrą warstwę językową, solidnie zbudowane zdania, w których czuć, że autorka język polski rozumie i kocha i nie musi uciekać się do brutalnych opisów czy szokowania soczystymi przekleństwami, by przyciągnąć uwagę czytelnika. To po prostu solidny, rasowy kryminał, przy którym czas płynie inaczej!

Książka bardzo dobra i bardzo trudno. Pełno w niej bólu. Ciężko oderwać się od czytania. Znajdziemy tutaj idealnie wykreowanych bohaterów.
Akcja dynamiczna i niepozwalająca na nudę, zakończenie zaskakujące

"Histeria" była skazana na to, by zająć szczególne miejsce w moim sercu. Przepiękna, osobista dedykacja od Izabeli Janiszewskiej sprawiła, że jeszcze przed lekturą ta książka była dla mnie niezwykle ważna. Teraz... zacznijmy od początku.

Drugi tom stanowi dla autorów spore wyzwanie. Jeśli pierwszy został dobrze przyjęty, to sami sobie ustawili poprzeczkę i najczęściej nie są już w stanie się do niej zbliżyć. I sięgając po "Histerię", miałam spore obawy, bo czy pani Iza miała w ogóle jakiekolwiek szanse, by przebić "Wrzask"? Powiedzmy sobie szczerze - nie miała. Ale zrobiła coś, z czym się jeszcze nigdy nie spotkałam, poszła w inną stronę i w efekcie... stworzyła jeszcze lepszą powieść.

Odniosłam wrażenie, że wbrew pozorom, w "Histerii" jest nawet więcej wątków kryminalnych, ale stanowią one tylko tło, bo jest to przede wszystkim opowieść o ludziach. O naszych słabościach, o kłębiących się w naszych duszach cieniach przeszłości. O tym jak nieumiejętnie sobie z tym wszystkim radzimy. O tym, że nie wolno nam być obojętnym. O tym, jak wielką odpowiedzialnością jest bycie rodzicem. O tym, że najtrudniej jest wybaczyć samemu sobie.

Tych emocji, które targały mną podczas czytania, nie zapomnę nigdy. Tę książkę się po prostu przeżywa.

To spotkanie z Larysą i Brunonem było zupełnie inne. Ich mury zaczęły się kruszyć, nie byli już tak nadludzko silni. Dziennikarka zaangażowała się w pomoc swojemu byłemu przełożonemu, policjant, mimo początkowej ...

Dawny szef Larysy jest bezdomnym z wyboru i alkoholikiem. Ona sama współpracuje teraz z dobrym magazynem i ma trudną sprawę do zbadania.

Mężczyzna w białej masce i kapturze terroryzuje i przeraża mieszkańców Warszawy. Tylko dorosłych, rodziców.

Nawiązała z nim kontakt. Poznała historię.

Jeśli myślała, że przeszłość odeszła to grubo się myliła. Jest szantażowana i zastraszana.

...

Brunon nadal jest w policji. Trudno pogodzić mu się z brakiem kary dla Lewickiego i śmiercią długoletniego przyjaciela. Mimo to pracuje. Dostaje sprawę zabójstwa młodych matek. Do ich wyjaśnienia dołączają psycholog policyjna, Justyna oraz nowy technik, Dawid.

...

Lewicki pojawia się i ... podpowiada, jednocześnie wkurzając na maksa w swoim stylu.

"Nie masz pojęcia co nadchodzi. Twoja przyjaciółka też nie."

Oliwy do ognia dolewa bogaty i bezwzględny biznesmen. Brat Laty wpada też w kłopoty, pogrążając się z dnia na dzień coraz bardziej.

A na komendzie nie dzieje się dobrze.

...

Zemsta z poczucia krzywdy.

Czy to jest motyw działania zabójcy?

Czy oboje szukają tej samej osoby?

...

Udawanie szczęśliwej rodziny. Stwarzanie pozorów zadowenia. Ukrywanie prawdy. Chronienie oprawcy. Tajemnice spowodowane lękiem.

Te stwierdzenia dotyczą nie jednego bohatera tej książki. Nie tylko dzieci, cierpiących fizycznie i emocjonalnie za przyczyną ...

"Histeria" to nic innego jak kontynuacja "Wrzasku", znakomitego debiutu autorstwa Izabeli Janiszewskiej.
W okolicach Warszawy dochodzi do serii zabójstw, ofiarami są kobiety. Co szokujące w tej sprawie to fakt, że w pobliżu miejsc zbrodni, policja zawsze napotyka się na dzieci zamordowanych kobiet, które jako jedyne mogły być świadkami morderstwa. Do sprawy przydzielony zostaje niezawodny Bruno Wilczyński. Na dodatek na mieście grasuje świr w masce, który straszy i atakuje przechodniów. Nad sprawą pracuje reporterka Larysa, która chce zdemaskować dowcipnisia. Jednak to nie koniec kłopotów, bo jest jeszcze ON - Lewicki, jak cień podążą za Brunem i Larysą, czekając na właściwy momenty, by uderzyć ze zdwojoną siłą...
"Histeria" to kontynuacja kryminału o perypetiach gburowatego komisarza Bruna Wilczyńskiego i zaciekłej reporterki Larysy Luboń. Uprzedzam, że za nim sięgniecie po tą część warto, jednak przeczytać "Wrzask", bo te części w jakimś stopniu są ze sobą powiązane, zwłaszcza jeśli chodzi losy głównych bohaterów. Szczerze mówiąc na początku sama miałam mały kłopot żeby przypomnieć sobie, co było w pierwszej części. Na szczęście po paru przeczytanych stronach problem się rozwiązał - szybko zaczęłam łączyć fakty, więc wcale nie jest źle z moją pamięcią🤭😁. Uważam tą część o wiele ciekawszą i bardziej dopracowaną. Więcej się w niej dzieje, a oprócz głównych wątków są też mniejsze, co wpłynęło na urozmaicenie akcji. Teraz wiem, że autorka skazuje nas na katusze zmu...

Jestem dumna! Jestem dumna, że na naszym polskim podwórku gości tak wielu wspaniałych Pisarzy! Cieszę się podwójnie - wśród nich jest naprawdę mnóstwo kobiet, które zaskakują i sprawiają, że nie mogę wyjść z podziwu! Można? Można!
•
Czytałam i nie mogłam uwierzyć, że „Histeria” jest dopiero drugą powieścią Autorki! Janiszewska zręcznie i rezolutnie buduje atmosferę pełną niepokoju oraz ciężkich emocji. Nie będę oszukiwać - „Histeria” to powieść potężnie naładowana trudnymi i bolesnymi emocjami, które ciężko udźwignąć w jeden wieczor. Jednoczesna lekkości pióra Autorki pozwala na brnięcie w ten mroczny klimat. Zabójstwa, przemoc psychiczna i autodestrukcyjne zapędy bohaterów oraz chorobliwe poczucie sprawiedliwości - to doskonały przepis na świetny kryminał!
•
Z twórczością Izabeli Janiszewskiej spotkałam się po raz pierwszy, nie przeszkodziło mi to jednak w odnalezieniu się w sytuacji - w książce znajduje się kilka kwestii odnoszących się do „Wrzasku”, jednak wątki te nie są obszernie rozpisane.
•
Polecam! Powieść z jednej strony niesamowicie wciągająca i interesująca (okazuje się, że można obejść się od odrażających opisach zmasakrowanych ciał, żeby równie mocno wpłynąć na wyobraźnię), z drugiej poruszająca ważny, trudny i często pomijany problem.

Po rewelacyjnym „Wrzasku”, gdy tylko zobaczyłam, że już jest kolejna część przygód Bruna i Larysy musiałam ją przeczytać.

„Histerię” jak najbardziej Wam polecam, tylko koniecznie w pierwszej kolejności zapoznajcie się z „Wrzaskiem”. A ja już nie mogę się doczekać kolejnej książki autorki.

„HISTERIA”

Izabela Janiszewska Wydawnictwo Czwarta Strona Czwarta Strona Kryminału

Po „Wrzasku” nastąpiła „Histeria”. Macie ochotę na najnowsze działo Izabeli Janiszewskiej? Książka, która od początku wzbudza wiele emocji od tych pozytywnych do tych negatywnych.
(…)Największy obłęd bierze się z niemocy.(…) Zgadzam się z tym. Niesamowity kryminał, który trzyma w napięciu od początku aż do samego końca.
Poznajcie dalsze losy komisarza Brunona Wilczyńskiego i reporterki Larysy Luboń. Czy Bruno po nieudanej próbie wsadzenia za kratki psychopatycznego mordercy będzie potrafił normalnie żyć? Czy tym razem się uda?
W co tym razem wpakuje się nasza kochana Larysa? Czy jej życie będzie zagrożone? Larysa wtyka nos tam gdzie nie trzeba. Czy poniesie za to konsekwencje?
Tym razem autorka porusza bardzo ważną kwestię – przemoc psychiczna stosowana przez matki wobec dzieci. Ktoś morduje kobiety, które stosowały przemoc psychiczną i przemoc wobec swoich dzieci. Do sprawy zostaje przydzielona profilerka. Czy uda się dopaść sprawcę nim wybije wszystkie złe matki?
Uwielbiam powieści Izabeli Janiszewskiej. Nie mogę doczekać się kolejnej części – „Amok”
Kim jest tajemniczy człowiek w masce? Czy to on jest odpowiedzialny za morderstwa?
Człowiek przed drugim człowiekiem gra w grę. Tworzy swoją nową, lepszą postać. A gdy wydaje się, że nikt nie widzi pokazuje swoją prawdziwą twarz. Tutejsze matki, które przegrały by...

Komisarz Wilczyński nie może się pogodzić z tym, jak przebiegło śledztwo. Natomiast Larysa Luboń wpada na trop mężczyzny w masce, który prześladuje mieszkańców Warszawy. O co tu może chodzić?

Pierwszy tom nie zrobił na mnie ogromnego wrażenia. Był przyzwoity, ale przerysowane postaci jakoś mnie odrzucały. Tutaj jednak autorka rozwinęła skrzydła i pokazała co potrafi. Co prawda główni bohaterowie nadal mnie drażnią - to oznacza, że Janiszewska stworzyła je bardzo dobrze - ale fabuła tym razem wybiła się na pierwszy plan i wszelkie niedogodności po prostu olałam.

Bardzo spodobał mi się temat książki - psychiczne znęcanie się nad dziećmi. Tyle mówi się przemocy fizycznej, a o tej drugiej niewiele. Dlatego wielkie brawa dla autorki, że wprowadziła taki wątek do swojej powieści. Nie było to łatwe doświadczenie dla mnie, ale niezwykle ważne.

Krótko mówiąc, to była bardzo dobra książka. Ja przesłuchałam audiobooka i czytał Filip Kosior, więc wiadomo, że to realizacja to majstersztyk. Polecam.

Bardzo dobra kontynuacja "Wrzasku". Komisarz Wilczyński nadal prowadzi swoje śledztwo w sprawie morderstw sprzed lat,jednak musi się zająć wyjątkowo brutalnym zabójstwem kobiety.Larysa zajmuje się Fantomem,tajemniczym człowiekiem w masce,który prześladuje warszawiaków.Czy te dwie sprawy coś łączy??
Powieść czyta się błyskawicznie,wciąga od pierwszej strony.Ważnym wątkiem jest poruszenie przemocy wobec dzieci.Czekam na część trzecią.Polecam!!