Psoriasis Vulgarna recenzja

Tolerancja.
Słowo odmieniane przez różne nacje, społeczności, partie polityczne, kościoły, mające nieść zgodę, przyjaźń, sympatię do innych różnych od nas samych. Moim zdaniem nadużywane, źle interpretowane i wykoślawione. Bo ile w nas jest tolerancji gdy widzimy osobę o innym wyglądzie, kolorze skóry, niosącego transparent z innym niż nasz pogląd? A już odmienność w postaci niepełnosprawności - to odwracanie wzroku, udawanie, że nie widzę, nie słyszę, nie ma mnie tu.
A co mają zrobić osoby chore i to tak, że nie da się tego ukryć pod ubraniem, kolejną warstwą makijażu, czapką? I tu właśnie wkracza autor Arkadiusz Kasprzak sam walczący z chorobą, która nie jest z gatunku tych śmiertelnych, choć w skrajnych przypadkach wpędza w depresję, odsuwa od społeczeństwa i w jakiś sposób degraduje. Niewiele wiemy o łuszczycy, ot gdzieś tam może pojawia się w krzyżówce jako hasło dotyczące choroby skóry.
Autor bohaterem swojej powieści uczynił młodego chłopaka Łukasza, który po raz kolejny już w swoim życiu trafia na oddział dermatologiczny, aby podleczyć swoją skórę przy nawrocie choroby. I tu mamy dla niezorientowanych bogaty opis tego z czym wiąże się chorowanie na to coś. To nieprzyjemne smarowanie ciała maściami zostawiającymi ślady wszędzie, to naświetlania, ale także leczenie farmakologiczne i to środkami, które należą do tych z ciężkiego kalibru rujnujące wątrobę.
Wracając do bohatera Łukasza chłopak oprócz walki z chorobą, znaczącą ślady na jego ciele boryka się z brakiem pracy. Kolejne zaostrzenia i wykwity sprawiają, że ląduje w szpitalu a i nie są one zbytnio dekoracyjne z wyglądu. Zarówno współpracownicy jak i zwykli przechodnie bardzo zwracają uwagę na jego wygląd. On sam także nie czuje się komfortowo i ukrywa swoje ciało pod warstwą ubrań.
Podczas kolejnego pobytu w szpitalu na portalu internetowym poznaje dziewczynę Lucy. Początkowo oboje ukrywają coś wobec siebie, ale zdobywają się na odwagę i spotykają się w realu. Lucy jest wyjątkową osobą, bo chce zawalczyć o Łukasza, to ona szuka sposobu, który pozwoli na okiełznanie choroby, choć wiąże się z wieloma wyrzeczeniami.
W książce pojawia się także postać Sylwii siostry Łukasza. U niej również uaktywnia się łuszczyca, ale w formie stawowej, utrudniającej poruszanie się, powodującej ból. Dziewczyna dotąd aktywna staje się niepełnosprawna, a to mocno odbija się na jej psychice.
Czytając książkę wielokrotnie irytowałam się na reakcje ludzi widzących osoby z wykwitami, ale z drugiej strony tak mało jest informacji o tym schorzeniu, które przecież nie zakaża. Dlatego chwała autorowi, który ze swojej dolegliwości uczynił coś co może zmieni postrzeganie chorych.