W bagnie recenzja

Nie mogąc się doczekać nowych książek Indriðasona w wersji audio, sięgnąłem do jego starszego kryminału wydanego jako ebooka. Książkę sobie przeczytałem, podróżując pociągiem. Bohatera mamy zbiorowego, to trio policyjne znane już z wielu książek autora, czyli Erlendur Sveinsson, Sigurdur Oli i Elinborg (już nauczyłem się tych nazwisk!), przy czym autor koncentruje się głównie na Erlendurze.

Sprawa zaczyna się tak, że ciało starszego samotnego mężczyzny o nazwisku Holberg zostaje znalezione w jego mieszkaniu. Holberg został prawdopodobnie zamordowany, a sprawę prowadzi wspomniana już trójka policjantów.

Skąd tytuł książki? Bo policjanci pracujący nad sprawą zabójstwa Holberga bardzo szybko wchodzą w bagno podłych ludzkich uczynków i potworności: mają do czynienia z umierającymi dziećmi; z wielokrotnym gwałcicielem; z nieudolnym policjantem, który lekceważy doniesienie o gwałcie i niszczy dowody; z niebezpiecznym recydywistą trzymanym w izolatce jak dzikie zwierzę. Na dodatek Erlendur mierzy się z poważnymi problemami osobistymi: jego córka jest narkomanką a syn alkoholikiem.

Rozwiązanie zagadki kryminalnej jest tak potworne, że miałem wrażenie jeszcze głębszego zanurzenia się w bagnie. Przy okazji porusza Indriðason bardzo ciekawy wątek popularnych w Islandii badań genealogicznych związanych z chorobami o charakterze genetycznym, więcej nie zdradzę. I jeszcze, dowiadujemy się, że wiele domów w Reykjavíku zbudowano na bagnie (kolejne nawiązanie do tytułu książki!), co powoduje ich osiadanie, i to osiadanie ma pewne znaczenie dla rozwikłania zagadki kryminalnej.

Na dodatek, jak zwykle u Indriðasona, poruszony jest przejmujący wątek społeczny: przemoc wobec kobiet, wobec którego społeczeństwo oraz policja pozostają obojętne.

Książka jest świetnie napisana, trzyma rytm i napięcie, ale Indriðason już nas do tego przyzwyczaił.
Dla mnie ten autor jest godnym następcą Mankella, który nie napisze już więcej książek z Wallanderem. Z niecierpliwością czekam na jego następne książki.