Reina Roja. Czerwona królowa recenzja

Nie jest łatwo mnie przekonać do książki, której nie poczuję od pierwszego wejrzenia. Nie da się przeczytać wszystkiego, więc staram się polegać na swojej intuicji, a ta przy moich ulubionych gatunkach mnie nie zawodzi. Jeśli jednak cały bookstagram coś poleca, a nie jest to skandynawski kryminał, to ciekawość zwycięża. Skusiłam się więc na hiszpańską trylogię i nie za bardzo rozumiem, skąd wokół niej tyle szumu.

"Reina Roja. Czerwona królowa" to pierwszy tom trylogii Juana Gómeza-Jurado. Powieść tyle oryginalna, co specyficzna. Przede wszystkim uderzyło we mnie to, że brakuje w niej jakiegokolwiek klimatu. Czułam się tak, jakbym czytała sprawozdanie, po prostu wszystkie wydarzenia były sucho relacjonowane, bez żadnego komentarza, bez wydźwięku, obiektywnie aż do bólu.

Krótkie rozdziały sprawiły, że historia nabrała pozornej dynamiki, dzięki czemu przyswajało się ją nieco przyjemniej, ale ten toporny styl jednak raził. Te niezgrabne zdania, notoryczne wtręty, brak opisów, niejednolita forma narracji... pierwszy raz czytam tłumaczenie z hiszpańskiego, może ta literatura po prostu taka jest albo sensowny przekład na polski jest niemożliwy, ale dawno nie musiałam w takich bólach wyławiać sensu z tekstu.

Fabuła zupełnie do mnie nie trafiła, dopiero po trzecim tomie zaczęłam ją rozumieć i jako element trylogii to kupuję, jednak jako opowieść zamknięta w jednej książce w ogóle mi się nie klei. Ale może jestem uprzedzona, bo nie przepadam za wątkami związanymi z bogaczami.

W poszukiwaniu pozytywów, zatrzymam się przy bohaterach. Antonina Scott to z pewnością postać oryginalna, ale w moim odczuciu aż za bardzo enigmatyczna. Pod koniec powieści nieco się otworzyła, choć głównie dlatego, że sytuacja ją do tego zmusiła. Bardziej prostolinijny jest Jon Gutiérrez i polubiłam go od samego początku, mimo że jest kreowany stereotypowo. Nie żeby był gruby.

"Reina Roja. Czerwona królowa" to książka świetna głównie pod względem marketingowym. Do mnie fenomen Juana Gómeza-Jurado nie trafia, choć na pewno jego twórczość mocno się wyróżnia.

Moje 6/10.