Wielka samotność recenzja

FABUŁA:

Historia pewnej rodziny mieszkającej w Ameryce, w której mężczyzna po powrocie z wojny nie umie się odnaleźć w nowej codzienności. Wielokrotnie się przeprowadzają lecz Ernt wciąż nie umie dostosować się do kolejnych miejsc. W końcu rodzina odbiera list, który informuje ich o tym, że przyjaciel Ernta z wojny zostawił mu w pewnego rodzaju „spadku” dom na Alasce. Natychmiastowo rodzina wyjeżdża w tą dziką część Ameryki, a tam okazuje się, że to wcale nie złe warunki mieszkalne czy brak zaawansowanych technologii będzie problemem, lecz próba zmierzania się z własnymi demonami, które w tak depresyjnym dla niektórych miejscu, stają się niezwykle silne.
Ernt wraz z żoną Corą, oraz nastoletnią córką Leni zostają w oddali od innych na pełne ciemności chwile i okazuje się, że miejsce, które miało być dla nich wybawieniem od smutków, staje się zagrożeniem. Jak nastolatka odnajdzie się w zupełnie nowych okolicznościach, czy Cora spędzając tyle czasu z mężem da radę zachować trzeźwy umysł oraz jak Ernt poradzi sobie z własną psychiką w tak trudnych warunkach.

PLUSY:
+ Relacja matki z córką jest tu wątkiem, który wydaje mi się spajać całość tej historii. Pięknie przedstawione jak ważna jest wzajemna pomoc i zrozumienie, ale też trwanie wspólnie jako jedność nawet w najgorszych chwilach.
+ Liczne opisy Alaski. Większość opisów w książkach po prostu pomijamy, ale tutaj spotykamy się z bardzo intrygującą częścią Ameryki, o której wiemy raczej niewiele. Moja ciekawość o tym jak wygląda tam codzienność, przyroda czy jak ten rejon wpływa na umysł człowieka została zaspokojona.
+ Zaskakujące nie tylko zakończenie, ale także wiele innych fragmentów. Akcja nieustannie postępuje, masa wydarzeń, więc czytelnik tak samo płynie przez tę książkę i nie ma czasu na nudę.
+ „Wielka samotność” porusza niezwykle ważne kwestie dotyczące nie tylko tytułowej samotności, ale także sprawy związane z psychiką, relacjami, miłością, przyjaźnią oraz walką z samym sobą.

PODSUMOWANIE I OPINIA:

Fabuła jest niezwykle rozbudowana, a ja mogłam Wam zdradzić malutką część, bo jest to tak dobrze napisana i wzruszająca historia, że trzeba ją odkryć samemu! Nie wzruszam się na książkach, ale w wypadku „Wielkiej samotności” na końcu łza zakręciła mi się w oku. Czasem potrzeba przerwy od thrillerów, a taka książka wydaje mi się niezwykle uniwersalna. Porusza ona wiele tematów, zachwyca i pozostawia czytelnika w refleksji. O niezwykłych kobietach, bliskości, sile i walce. Podczas czytania tak na prawdę przeniosłam się w inny wymiar i „Wielka samotność” zostanie w mojej głowie przez lata. Polecam niezależnie od tego jaki gatunek lubicie na co dzień, bo tytuł ten otwiera oczy na świat i problemy, zarówno te społeczności jak i jednostki.