Mur duchów recenzja

„Mur duchów„ autorstwa Sarah Moss, to nie jest opowieść lekka, łatwa i przyjemna- przeciwnie – czytelnikowi w trakcie lektury towarzyszy cały wachlarz negatywnych emocji. Atmosfera w niespiesznym tempie, ale konsekwentnie zagęszcza się i czujemy podskórnie, że może wydarzyć się coś bardzo złego.

Głowna bohaterka-Sylvie dzieli się z nami wspomnieniami pewnego upalnego lata jakich wiele było w jej życiu. Wraz z rodzicami udała się na eksperymentalny obóz archeologiczny, polegający na możliwie jak najwierniejszym odwzorowaniu życia ludzi w epoce żelaza. Na obozie obowiązują skórzane mokasyny, drapiące ciała tuniki oraz dieta składająca się z tego co znalezione zostało w lesie. Oprócz Sylvie i jej rodziców w eksperymencie udział bierze profesor z trojgiem studentów. Niestety nie jest to opowieść o ciekawym spędzaniu czasu z rodzina na łonie natury, a o tym jak chęć kontroli potrafi niszczyć. Ojciec Sylvie na pierwszy rzut oka jest nieszkodliwym kierowcą autobusu i pasjonatem historii, ale szybko orientujemy się, że odtwarzanie stylu życia starożytnych Brytów jest przykrywką do bezkarnego patriarchatu. Jasno pokazana jest gdzie według głowy rodziny jest miejsce kobiety i każde nieposłuszeństwo jest karane.
Sylvie i jej matka żyją w ciągłym strachu i napięciu.Pojawiające się nowe siniaki i rany są niemym dowodem na przemoc, ale należy znosić je w ciszy. Nigdy nie wiadomo kiedy ojciec wybuchnie i do czego się posunie, a granice tego do czego jest zdolny przesuwają się w coraz bardziej niebezpieczna stronę niebezpieczną stronę...

Historia opowiedziana przez Sarah Moss to opowieść o przemocy psychicznej, fizycznej i fanatyzmie i o tym jak ciężko z takiej sytuacji wyjść. Ofiara często przyjmuje postawę bierną lub próbuje zadowolić swojego oprawcę, aby uniknąć nieprzyjemności. Nie jest to jednak możliwe, gdyż despota będzie żądał więcej i więcej…
„Mur duchów” to poruszająca opowieść o tworzeniu własnych murów- czy to w obronie przed złem, czy też odgradzających nas od ludzi ponieważ są od nas inni.