Na progu zła recenzja

Dzięki uprzejmości wydawnictwa Muza mogłam przeczytać thriller "Na progu zła" Louise Candlish.
Już na samym początku widzimy jak po kilkudniowym wyjeździe Fi wraca do domu i zastaje w nim obcych ludzi którzy właśnie wprowadzają się do jej posiadłości. Jej własne meble zostają zastąpione przez meble i kartony z rzeczami nowych właścicieli. Nie było by to dziwne gdyby nie fakt że Fi nie sprzedawała domu, i nigdy nie miała takiego zamiaru.
Od tego momentu powoli dowiadujemy się jak doszło do zaistniałej sytuacji, przy czym - "powoli" - to słowo klucz.
Narracja jest prowadzona z punktu widzenia dwóch osób, Fiony i jej męża.
Moim zdaniem jest to nabijanie licznika stron, ponieważ obie relacje niewiele się różnią, i zamiast się uzupełniać, w większości się powtarzają.
Trzeba uzbroić się w cierpliwość i przebrnąć 200 stron - potem jest już lepiej, i chociaż nie targały mną emocje to dałam się zaintrygować. Z zaciekawieniem czytałam i czekałam na wyjaśnienie, jak ta para wybrnie z problemów w które wpadła na własne życzenie.
Myślę że nie jestem jedyną osobą którą irytowała naiwność Fi, która chciała pozować na kobietę idealną, a tak naprawdę jej altruizm bazował na głupocie i naiwności.
Z kolei Bram, który tak chętnie mówi o miłości do rodziny, o przywiązaniu do chłopców i dbałości o "gniazdo", tak naprawdę dba tylko o własny tyłek. Od samego początku liczy się tylko on i życie bez ponoszenia konsekwencji za swoje wybory.
Tak, bohaterowie tej książki nie dają się lubić.

Jak już wspomniałam, po przebrnięciu przydługiego wprowadzenia, następuje ten dzień - piątek trzynastego - kiedy to Fi zastaje w swoim domu nowych właścicieli. Od tego momentu książka mnie wciągnęła i czytałam czekając na to jak zakończy się ta historia.
A zakończenie? - mistrzostwo!
Myślę że nikt nie wymyślił by lepszego.
Ogólnie książka spokojna ale dobra.
Wszystkie wątki wyjaśnione, idea czuwania przy gnieździe - fajna, choć nieco utopijna.
Przytoczę tu cytat który idealnie oddaje moją opinię na ten temat :

Str. 452