Recenzja książki Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie?

„Nadal pragnę się zabić, ale chyba boję się śmierci tak samo jak życia”.

CZY BÓG WYBACZY SIOSTRZE BERNADETCIE? To obszerny reportaż, który chociaż w części oddaje sprawiedliwość pokrzywdzonym dzieciom w ośrodku wychowawczym prowadzonym przez siostry boromeuszki.
Justyna Kopińska poprzez rozmowy z ofiarami, oprawcami i ludźmi, którzy po prostu udawali, że nic się nie dzieje, oddała czystą prawdę, która wielu nie mieści się w głowie.

Kiedy widzisz habit, myślisz sobie, że to czystość, miłosierdzie.
Kiedy widzisz brudne dzieci, zaniedbane, myślisz sobie, że to patologia i wszystko co nam mówią, to pewnie ich wymysły, żeby zwrócić na siebie uwagę.
Uważasz, że przez posłuszeństwo człowiek uczy się pokory…
Dziennikarka udowadnia, że jest inaczej.

Stopień naukowy dodaje komuś powagi, ale wyobrażenia o realnym świecie są tak oderwane od rzeczywistości, że zastanawiasz się, jak człowiek wykształcony może pleść takie bzdury, typu „dla dziecka molestowanie to okazywanie uczuć”. Trzeba być idiotą, żeby sądzić, że z gwałtu należy się cieszyć, bo to forma czułości…

Polskie sądownictwo wciąż pozostawia wiele do życzenia. Przede wszystkim forma kary….Za kradzież i malwersacje finansowe idzie się na dłużej do więzienia, niż za zniszczenie człowieka w ten sposób, że każdy dzień to walka o przetrwanie, batalia z myślami samobójczymi.

Znieczulica w Polsce odsłonięta w wielu barwach. Ludzie wolą udawać, że wszystko jest dobrze, niż narażać komuś własne imię. W ten sposób rodzi się współuczestnictwo i ciężko o jakiekolwiek zasadne usprawiedliwienie.

Ofiary gwałtów i molestowań bardzo często same stawały się oprawcami.
Gdyby nie zaginięcie małego chłopca, poszukiwanie na wielką skalę, to do dziś byśmy się nie dowiedzieli, co działo się w zakładzie, prowadzonym przez siostrę Bernadettę.