Osada recenzja

Historie, których fabuła rozgrywa się w małej miejscowości, przyciągają mnie do siebie niczym magnes. Tym bardziej wtedy, gdy taka historia wyjdzie spod pióra jednego z najlepszych polskich pisarzy. Michał Śmielak zaskarbił sobie u mnie miejsce na liście pisarzy, których książki biorę w ciemno i wiem, że historia, jaką zaserwuje mi autor, spełni wszystkie moje oczekiwania.

Rok 1978. Polskę nawiedza zima stulecia. Podporucznik Jan Ryś spędza pierwsze od dawna święta Bożego Narodzenia w rodzinnej wsi położonej u podnóża Karkonoszy. Świąteczną sielankę przerywa atak zimy, po którym maleńka osada zostaje odcięta od świata. Jednak walka z siłami natury nie jest tym, z czym przyjdzie walczyć mieszkańcom wsi. W dzień Bożego Narodzenia zostaje znalezione ciało młodej dziewczyny. Przerażeni mieszkańcy wraz z niedoświadczonym milicjantem podejmują się wytropienia mordercy. Ile prawdy jest w krążącej od lat legendzie, że wieś nawiedziła Mara, demon mrozu i śmierci, który przed laty zebrał już krwawe żniwo?
Czterdzieści lat po tych wydarzeniach policjanci z Archiwum X wzywają emerytowanego Jana Rysia na przesłuchanie dotyczące sprawy z 1978 roku. Rozmowa z policjantami budzi od lat uśpione demony, a także zmusza do zmierzenia się ze wspomnieniami i bolesną przeszłością. Czy to już czas, by skrywana przez lata prawda ujrzała światła dzienne?

„Osada” to historia, która dosłownie pochłania czytelnika. Nieszablonowa fabuła z intrygującą zagadką w tle wciąga od pierwszych stron, budząc w nas niepokój i strach. Klimat tej historii jest niesamowity. Maleńka wieś odcięta od świata w czasie zimy stulecia, mieszkańcy skrywający mroczne tajemnice i pośród nich bezwzględny morderca.
Chłonęłam tę powieść niczym gąbka wodę. To, co najbardziej mi się podobało, to sposób przedstawienie całej historii, którą relacjonuje emerytowany policjant. Sposób opowiedzenia poszczególnych wydarzeń z 1978 roku momentami powodował ciarki, niepokój i strach wyczuwalny był niemal bez przerwy.
„Osada” to świetnie skonstruowany kryminał, którego duszny i niepokojący klimat trzyma nas w swoich szponach do samego końca. Bohaterowie wykreowani są bardzo realistycznie. Przyznam, że czytając książkę, chwilami miałam przed oczami lata spędzone na wsi w czasie dzieciństwa. Doskonale pamiętam tak śnieżne zimy, jak ta, o której wspomina autor. „Osada” to lektura wyborna, której nie można sobie odmówić. Zachęcam Was mocno do sięgnięcia po ten tytuł.