Osada

"Osada" to moje pierwsze spotkanie z Michałem Śmielakiem i bardzo możliwe, że nie ostatnie. Zostałam wciągnięta w historię, która mnie zmroziła i przysypała odczuwalnym przez cały czas klimatem grozy, niepokoju i zagrożenia. Właściwie to ani na chwilę nie przyszło mi do głowy, żeby zrobić sobie przerwę od czytania i zająć się czymś innym....

Akcja powieści toczy się w dwóch liniach czasowych i początkowo myślałam, że opowiada ją ten sam narrator - zmyliła mnie pierwszoosobowa narracja i zbieżność imienia i nazwiska. Potraktowałam to jako sprytny zabieg autora wodzenia mnie za nos, ponieważ szybko dało się później zauważyć, że przesłuchanie policjanta Jana Rysia, różni się coraz większą ilością szczegółów od historii przytaczanej przez drugiego naocznego uczestnika wydarzeń: Michała. Zagadka kryminalna w powieści stanowi raczej jej tło, jako katalizator dla wydarzeń, podkreślając napięcie i emocje mieszkańców. Gdzieś w poza połową lektury, przyszło mi do głowy, że chyba domyślam się już, kim jest sprawca, jednak finał okazał się bardzo daleki od spodziewanego i ogromnie mnie zaskoczył.

Muszę przyznać, że mocno wkręciłam się w tę historię. Śmielak w dość intrygujący sposób buduje suspens i stopniuje napięcie, prowadząc czytelnika przez kolejne zagadki i tajemnice, które stopniowo ujawniają prawdziwą naturę każdego z bohaterów.

Warto sięgnąć po "Osadę", aby doświadczyć intensywnych emocji, skonfrontować się z niepokojącymi prawdami i zrozumieć, że...

Nie spodziewałem się, że to będzie aż tak dobre. Niby zgrany motyw - wioska odcięta od świata, jeden zabójca jest wśród nas i tak dalej, ale jest to tak dobrze napisane, że słucha się jednym tchem i chociaż zakończenie jest (z braku lepszego słowa) dziwne i nie do końca wiem co autor chciał w nim przekazać, to ocenę ciągnie w górę niesamowita interpretacja Janusza Zadury.

Wszystko byłoby fajnie - w części fabularnej, ale leżą i kwiczą realia epoki ( szumna nazwa) późnych lat 70-tych, w szczególności w odniesieniu do miejsca akcji, które znam od dziecka, w tym najmniejsze miejscowości i osady (odwiedzane z tytułu działalności zawodowej). Przywołanie rzeczywistych nazw geograficznych nie zastąpi ich charakterystyki. Rozumiem, że Osada była enklawą, ale w książce bardziej przypomina głubinkę z lat 30-tych. Narrator retrospekcji jest zupełnie nieprawdopodobny, jak na 18-latka i spotkania z kumplami w stodole tego nie zmienią. Coś nie zagrało, nie udała się współpraca z redaktorami? Ktoś zaniedbał (darował sobie) research? Duże rozczarowanie:(

Książka zaczyna się dość niemrawo z kilkoma powtórzeniami. Dopiero kiedy pojawia się autobus i pasterka (widać inspirację Bratnym i "Wśród nocnej ciszy") zaczęło się dziać. W jednym miejscu zachwiana kolejność wydarzeń: po oświadczynach Michała dalej w tekście jest napisane, że jest przed. Nawet jeśli dalej są jakieś niedociągnięcia, to nie zwraca się na nie uwagi. Powieść jest pisana z dwóch perspektyw młodego Michała (retrospekcja) i rozmowy policjantów z Archiwum X (współczesność). Być może to, a także krótkie rozdziały sprawiają, że książkę czyta się znakomicie. W finale zaskoczenie, choć był mały moment, że brałem pod uwagę tego sprawcę.

Książka Osada jest następnym kryminałem od autora, po którego sięgam z nadzieją na mroczną i wciągającą opowieść z wieloma zwrotami akcji po drodze. Dotychczas nie zawiodłem się i coraz bardziej zaczynam lubić jego kryminały lub thrillery z jakimi miałem okazje przeczytać. Na kolejną wybrałem Osadę zapowiadającą się ciekawie i niezwykle mrocznie od samego początku.

Książka Osada została umiejscowiona pośród Karkonoszy w odciętej i trudno dostępnej wsi podczas zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia. Mała osada pośród niczego jest świetnym pomysłem na zbudowanie ciekawego i nieco dusznego kryminału z wieloma niewiadomymi po drodze. Każdy zna się z każdym i naprawdę trudno mieć własne tajemnice skrywane przed innymi. Autor świetnie poradził sobie w zbudowaniu społeczności jaka na pierwszy rzut oka wydaje się zwyczajna i mająca swoje problemy. Obraz mieszkańców jest przedstawiony znakomicie, gdzie nie brakuje miejsca na zabobony i wierzenia jakie jeszcze żyją pośród tej małej społeczności. Opowieści o Marze i jej działaniu dodają fabule nie tylko klimatu, ale też wnoszą niepokój w czasie czytania. Dlatego nie można być pewnym niczego do samego końca względem sprawcy działania jaki grasuje pośród odciętej wsi od świata. Osadzenie wszystkiego w zimowych klimatach dodaje smaczku i uroku historii. Odcięci od świata przez padający śnieg i mróz zdani są na własne siły, aby przeżyć muszą sobie poradzić aż do otrzymania pomocy. Zagęszczająca się coraz bardziej ...

Doskonały w każdym calu. Mroczny klimat, tajemnicze morderstwa... Świadek zdarzeń... i kapitalne zakończenie.
Jeden z najlepszych thrillerów, jakie przeczytałam.

Rok 1978.
W małej wiosce położonej w Karkonoszach. W rodzinne strony na święta wraca podporucznik Jan Ryś. Wesole nastroje przerywa atak zimy tym samym odcinając wioskę od świata. W ogromnej zawierusze zostaje odnalezione ciało młodej dziewczyny..

Rok 2023.
Wspomnienia wracają, a Jan zostaje wezwany przez policjantów, aby raz jeszcze przesłuchać go w sprawie tamtego morderstwa..

Dlaczego dobre książki pozostają w cieniu i trzeba przekopać się przed ogrom zasp usypanych z nowości?

"Osada" to książka o której jest zdecydowanie za cicho! Jedynym jej minusem jest kilka literówek, ale wszystko można wybaczyć, za taką fabułę!

Idealnie zgrałam się z lekturą i towarzyszący na zewnątrz mróz dodawał więcej mrocznego klimatu.
We wsi Wyki mieszkańcy powtarzają od lat legendę o demonie mrozu i śmierci, który wraz z chłodem poszukuje własnych ofiar..
Miejsce, w którym skupia się fabuła to maleńka wieś/osada położona w Karkonoszach. Przeniosłam się do zimy z 1978, która to została zapisana w pamięci jako zima stulecia, tym samym odcinając bohaterów od cywilizacji. Zamknięcie w małej społeczności, która jak myśleli jest wszystkim znana, odkrywa brutalną stronę, tę złą, gdzie dochodzi do morderstw..
Czy miejscowa legenda jest rzeczywistością, czy demony żyją wśród nas?

Takie kryminały wprost uwielbiam, mimo że miałam swój typ i okazał się celny, to i tak finalnie przygniotło mnie niemałe zaskoczenie i musiałam kilka razy do...

Zastanawiam się czy dobrze zrozumiałam zakończenie, bo jest dla mnie trochę dziwne. Czy ktoś pamięta to na tyle dokładnie, że mógłby mnie oświecić?

Opowiedziana historia toczy w się dwóch osiach czasowych: obecnie - w roku 2023 oraz 1978. Osada to maleńka wioska u stóp Karkonoszy. Jest rok 1978. Zbliża się Boże Narodzenie. Jednak tego roku Polskę zaatakowała zima stulecia, osada została odcięta od świata. Ale nie tylko zima zaatakowała osadę, zrobił to również morderca! Do krewnych na święta przybył podporucznik Jan Ryś. Czy młodemu milicjantowi uda się wytropić mordercę? Wydarzenia tamtych dni wstrząsają mieszkańcami osady. Kto jest mordercą w tej małej społeczności? Kto miał powód, by dokonać makabrycznej zbrodni? Przecież tu wszyscy nawzajem się znają!

Jest rok 2023, emerytowanego Jana Rysia wzywają policjanci z Archiwum X i przesłuchują go w związku z wydarzeniami sprzed 40 lat.

Macie ochotę przeżyć z mieszkańcami tamtej wioski tę okrutną zimę? Przeczytajcie a dowiecie się, dlaczego sprawą zainteresowało się Archiwum X. Zakończenie bardzo zaskakujące! Gwarantuję Wam moc emocji!

To moja druga książka autora, po "Ucichły ptaki, przyszła śmierć" – obie zdecydowanie polecam, bardzo dobre thrillery! Książkę czytało się błyskawicznie, duszny klimat wciąga od pierwszych stron.

Zwróćcie uwagę na okładkę, widok osady w zimowym klimacie, przyciąga, prawda?

Do Jeleniej Góry przyjeżdżają Policjanci z Archiwum X, aby porozmawiać z emerytowanym policjantem na temat wydarzeń sprzed ponad 40 lat. Chcę dowiedzieć się co wydarzyło się w pewnej osadzie na "końcu świata" w czasie tzw. zimy stulecia oraz wyjaśnić tajemnice ówczesnych morderstw...

Narracja została poprowadzona w dwojaki sposób i na dwóch płaszczyznach czasowych, co pozwala lepiej rozeznać się w opisywanej historii. Akcja może nie posiada zawrotnego tempa, ale intrygująca treść wciąga czytelnika do świata wykreowanego przez autora. Pozycja różni się nieco od tych wcześniejszych, jednak potrafi zaciekawić czy wzbudzić cały wachlarz emocji. Pisarz sprawnie buduje napięcie, a przeszłość zgrabnie łączy się z teraźniejszością. Książka pochłonęła mnie do tego stopnia, iż mimo wcześniejszych braków we śnie (łącznie 12 godzin przez 4 dni) zerwałam kolejną. Jednak zupełnie tego nie żałuję, gdyż lektura zdecydowanie była tego warta i najwyżej zgłoszę się po odszkodowanie do Michała 🤣

Pomimo tego, że w kryminałach twórcy często możemy nstknąć się na wątki nadprzyrodzone lub jak w tym przypadku niewielką rozbieżność czasową, nie brakuje w nich realizmu. Autor znakomicie oddał klimat zamkniętej, odciętej od świata społeczności, która musi się nie tylko zmagać się z żywiołem, ale też stawić czoło bezwzględnemu zabójcy. Świetnie zostały także ujęte czasy PRL-u oraz funkcjonowanie wojska, milicji lub struktur państwowych w tamtym okresie.

Pisarz nawiązał tut...

"Demon nie zawsze działa swoimi rękami, często siedzi w głowie człowieka i nakłania go do złego; jedne przychodzą jak wieją silne wiatry, inne w upały, trzecie znowu zimą, razem z mrozem, jak teraz."

Bezustanne opady gęstego śniegu wypełniające bielą każdą szczelinę, odcinają niewielką wioskę od reszty świata. Podporucznik Jan Ryś spędzający świąteczny czas w rodzinnym gronie, przerywa odpoczynek, gdy po pasterce nie wraca do domu jedna z mieszkanek osady. Poszukiwania paraliżuje zimowa aura i strach przed słowiańskim demonem mrozu i śmierci zwanym Marą. Szybko okazuje się, że to tylko początek tragicznych wydarzeń.

Po ponad czterdziestu latach do tych dramatycznych dni wraca myślami emerytowany Jan przesłuchiwany przez policjantów z dolnośląskiego Archiwum X. Wspólnie starają się odkryć, co dokładnie wydarzyło się tamtej pamiętnej zimy, nieświadomie budząc uśpione zło.

Osada zauroczyła mnie przede wszystkim hermetyczną atmosferą, a także każdym słowem wypowiadanym przez staruszka, snującego opowieści w blasku płonącego kominka. Klimatem potęgowanym przez miejscowe legendy i wierzenia. "Bo w zimie po nocy złe chadza.."

Z ogromnym zainteresowaniem śledziłam dwie płaszczyzny czasowe, przenosząc się do roku tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego ósmego, gdzie do malutkiej osady, zawitała zima, jakiej nie widziano od lat. Nazwano ją zimą stulecia. Rozdziały te naprzemiennie ...

Na samym początku wspomnę, że jak kocham papierowe wydania, tak tutaj słuchanie audio na @czytamzlegimi dodaje +100 do odbioru tej powieści. Genialne nagranie, idealnie dopasowany ton głosu i narracja.

Wracając jednak do samej historii - klimat maleńkiej osady, ukrytej w górach i zasypanej śniegami zimy stulecia - już sam ten opis wywołuje u mnie ciarki.

Mamy do tego motyw mary/zmory, wyjące wichry i tajemniczego mordercę. Mamy dwie odległe w czasie hostorie zbrodni na młodych kobietach. Mamy mrok, brak prądu i ogólne odcięcie od świata.

Czego nie mamy? Tropów i śladów, które wskazałyby mordercę.

Fabuła toczy się na dwóch płaszczyznach czasowych - jest obecnie toczone śledztwo i historia, którą emerytowany policjant opowiada.
Tworzy to fajne wrażenie, otacza nas opowiadana przez 'dziadka' historia odległych, a co za tym idzie, lekko nierealnych czasów.

Autor tworzy świetne napięcie. Dobrze splata ciągi wydarzeń, zaskakuje, rozbudza ciekawość.
Bardzo podobała mi się również kreacja bohaterów - fajnie oddane czasy odległe i ówczesne zachowania.

Akcja toczy się w okresie Świąt Bożego narodzenia, więc polecam do czytania w mroźne grudniowe wieczory.

„Osada” to historia małej wiejskiej społeczności, która zimą jest odcięta od świata… Ale nie zimno jest tutaj jedynym zagrożeniem. Klimat małej, odizolowanej społeczność, sekrety i motywy, wiara i przesądy, to tylko nie które z tematów poruszanych w powieści. Mamy tutaj dwa wątki: pierwszy rozgrywa się w 1978 roku podczas tzw. „Zimy Stulecia” oraz drugi w 2023 roku podczas przesłuchania świadka wydarzeń sprzed 45 lat, oba wątki w finale splatają się w całość. Autor tworzy z nich intrygującą zagadkę, trzymając czytelnika w napięciu do ostatnich stron. Jego bohaterowie są złożeni i realistycznie wykreowani, a ich relacje są pełne napięć, emocji i skrywanych tajemnic. Powieść pisana jest tak, że możemy się poczuć jak świadkowie tamtych wydarzeń, co sprawiło, że momentami podczas czytania czułam to przeszywające zimno i zapach bimbru w powietrzu 🥶🍺.

„Osada” to znakomita i oryginalna książka, która przez opowiadaną historię, klimat oraz niebanalne połączenie gatunków, zasługuje na uwagę miłośników kryminałów z elementami thrilleru i horroru. To książka, która zaskoczy Was niejednym zwrotem akcji i zmusi do zastanowienia się nad ludzką naturą 🔍. Przyznam, że mnie tą książką Autor zachęcił do sięgnięcia po Pomruk” i „Ucichły ptaki, przyszła śmierć”, które są jego poprzednimi książkami.

Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od @skarpawarszawska, a Autorowi (@m.smielak) za ciekawą lekturę (współpraca reklamowa)🩷.

„Osada” autorstwa Michała Śmielaka to genialne połączenie zagadki kryminalnej, z klimatem thrillera. Autor już od samego początku wciąga Czytelnika w wir wydarzeń i otula go pełnym niepokoju klimatem.

Fabuła została dopracowana w najmniejszym szczególe i tak naprawdę do samego końca nie można się spodziewać w jakim pójdzie kierunku. Dochodzenie prawdy nie jest wcale łatwe zważając na hermetyczne środowisko, w którym społeczeństwo wierzy w legendy, nie ufa obcym i niestety nie jest pozbawione stereotypowego myślenia.

Przeszłość miesza się tutaj z teraźniejszością spajając się w jedną spójną całość. Autorowi udało się oddać mroczny i duszny klimat wioski, do tego sroga zima podczas której dzieją się wydarzenia staje się coraz mocniej odczuwalna i nie jest ona w stanie oderwać Czytelnika od lektury. Nawet jeżeli już w pewnym monecie domyśliłam się kto jest zabójcą to kompletnie odebrało mi to radości z czytania. Tym bardziej, że samym zakończeniem Śmielak bardzo mocno mnie zaskoczył.

Michał Śmielak stworzył fascynującą powieść grozy, która będzie idealną lekturą na zbliżające się zimowe wieczory.

„Osada” to książka idealna na zbliżające się zimowe wieczory. Aura za oknem i ta w książce będą się genialnie uzupełniać i spowodują niesamowite doznania literackie. Gdy piszę tę recenzję u mnie za oknem już prószy śnieg. Zatem zaopatrz się w lekturę, ciepły napój, kocyk i daj się porwać lekturz...

"- Demon nie zawsze działa swoimi rękami, często siedzi w głowie człowieka i nakłania do złego; jedne przychodzą, jak wieją silne wiary, inne w upały, trzecie znowu zimą, razem z mrozem, jak teraz.
- A potwór?
- Potwór, wnusiu, zawsze ma dwie ręce i swój rozum. Takich najwięcej na świecie."
🌫🌫
Miałam przeczucie, że będzie dobrze, ale byłam w błędzie, ponieważ było fantastycznie i wiedziałam, że tak będzie już po pierwszym przeczytanym rozdziale.

Akcja tej książki dzieje się dwutorowo, współcześnie i podczas "zimy stulecia" w 1978 roku. Emerytowany milicjant Jan Ryś, nieoczekiwanie będzie musiał wrócić pamiecią do makabrycznych wydarzeń sprzed lat, których był uczestnikiem i które rozegrały się w jego rodzinnej miejscowości.

Świetnie poprowadzona i wciągająca fabuła? Jest. Ciekawi i niejednoznaczni bohaterowie? Obecni. Zaskakujące i satysfakcjonujące zakończenie? Oczywiście, że tak.
Ale to, czym ta historia się wyróżnia, to przede wszystkim sposób w jaki jest opowiedziana. Michał Śmielak snuje nam tę opowieść niczym krwawą baśń, która hipnotyzuje i pochłania czytelnika, praktycznie od pierwszego zdania. Niemal namacalnie czuć przenikający kości mróz i zło, które czai się tuż obok.
Idealna do czytania wieczorem pod kocem, dla wszystkich tych, którzy lubią się bać.

Jeżeli macie przeczytać tylko jedną książkę tej zimy, koniecznie wybierzcie "Osadę".