Oskar i pani Róża recenzja

Odwiedziłam dzisiaj bibliotekę z gęsto zapisaną kartką książek, które chcę wypożyczyc. Nie było na niej Oskara i pani Róży.
Stojąc przy biurku kontem oka poznałam okładkę drobnej książeczki leżącej na dolnej półce regału, tuż przy mnie.
...Oskar i pani Róża. Nie czytałam jeszcze recenzji na tym portalu, ale tak drobna książeczka (pomyślałam) w sam raz na dzisiaj.
Z tą małą książeczką pomiędzy innymi "ceglastymi knigami" wróciłam do domu.
Przeczytałam jednym tchem, by przez 78 stron płakac, nie wyc, ale płakac łzami, które same spływały po policzkach.
Nie było książki w moim życiu tak malutkiej objętościowo, a pozwalającej wyzwolic takie wzruszenie...Może odbieram to nazbyt osobiście, bo i ja dużo czasu spędziłam w szpitalach.

Choroba, śmierc, nadzieja, wiara...to wszystko zyskuje nowy wymiar.
I rozmowy z Bogiem.
Polecam wszystkim czytelnikom.
Napisana lekko, a tak wiele wnosi.
Mam wrażenie, iż autor celowo przedstawił opowiadanie tak krótko, aby i czytelnik nawet pod tym względem poczuł ulotnośc chwili.