Ostatni azyl recenzja

Literatura szpiegowsko-sensacyjna to nie jest mój ulubiony gatunek literacki, więc rzadko po nią sięgam. Zainteresował mnie jednak opis "Ostatnio azyl" Marcina Falińskiego.

Piękna, malownicza wyspa La Digue na Seszelach. W swojej rezydencji zamordowany zostaje były oficer służb rosyjskich. Napastnicy zabierają skarby, które niegdyś zostały skradzione z moskiewskiego muzeum i skrytek KGB.
W późniejszym czasie w Berlinie ginie antykwariusz, emerytowany oficer niemieckich służb wywiadowczych. Wszystko wskazuje, że to było morderstwo. Śledczy podejrzewają, że jego śmierć może być powiązana z napadem na Seszelach. Do akcji wkracza agentka MI-6 Caroline Godlewski, oficer brytyjskiego wywiadu, która z pomocą Marcina Łodyny bierze się za rozwiązanie tych spraw. Ruszają w pościg śladem artefaktów i tajnych dokumentów. Dotrą między innymi w tajemnicze zakątki Polski, Ukrainy, Danii oraz Niemiec. Ktoś przeszkadzał im w śledztwie. Kto i dlaczego ?
Na te pytania znajdziecie odpowiedź w powieści będącej doskonałym połączeniem literatury historyczno-podróżniczej z literaturą szpiegowską. Jest to powieść z mnóstwem wątków, bohaterów, miejsc na świecie. Ta ilość miejsc i osób nie pozwala się nudzić, skłania do myślenia i łączenia różnych wątków. Można się jednak pogubić. Jednak chęć poznania rozwiązania tej skomplikowanej zagadki nie pozwala odłożyć książki na później. Marcin Faliński stworzył wiarygodną, wciągającą historię. Akcja jest dynamiczna i dzieje się na przestrzeni lat łącząc wątki postaci z przeszłości-historia po II wojnie światowej oraz historii dziejącej się teraz, w czasach współczesnych.
Jeżeli chodzi o bohaterów powieści to są oni doskonale wykreowani. Z zainteresowaniem śledziłam ich działania.

Autor przedstawił pracę służb wywiadowczych, biorących udział w międzynarodowym pościgu o odnalezienie złotych medalionów, ikon i fragmentu Bursztynowej Komnaty. Pokazał jak brutalny i bezwzględny jest świat przemytników dzieł sztuki, byłych oficerów wywiadu i ludzi żądnych pieniędzy.
Czytelnik poznał zarówno te dobre jak i złe momenty życia oficerów wywiadu. Tych pełniących służbę, jak i tych, którzy przeszli już na emeryturę. Mógł poznać ich tok rozumowania, podejmowania ryzyka i odpowiedzialności za współtowarzyszy.
Pomysł na przedstawioną historię okazał się świetny, bo przecież poszukiwanie "skarbów" zawsze jest ekscytujące.

Bardzo dziękuję Agencji PRart Media oraz Wydawnictwu Czarna Owca za możliwość przeczytania tej książki.