Ostatni taki Amerykanin recenzja

Czy współczesny człowiek potrafi zrezygnować z wygody, spokoju, które niesie ze sobą rozwój technologii, postęp techniki, współczesny świat? Czy jest w stanie wybrać drogę dłuższą, ale za to bardziej pożyteczną, którą kroczenie przysporzy mu więcej satysfakcji, wzbogaci mentalnie i wyposaży w doświadczenie życiowe?
Żyjemy w świecie, gdzie nie trzeba się o nic starać, jeśli tylko są pieniądze, wszystko jest w zasięgu ręki. Korzystamy z dobrodziejstw technologii w każdej dziedzinie życia i nie musimy wiele umieć, radzić sobie sami. Po co? Skoro można kupić pożywienie, usługę, przedmioty, spełnić każdą zachciankę, potrzebę. Dzięki temu życie jest o wiele prostsze ale czy nie jednocześnie uboższe?

Przyroda w każdym zakątku ziemi jest stopniowo i systematycznie niszczona, tracimy kolejne połacie lasów kosztem budowy dróg, budynków. Tracimy kontakt z naturą, przynależąc miastu - pudełku i oddając mu swój czas, tonąc w wodach konformizmu, lenistwa i konsumpcjonizmu. Marnujemy zarówno zasoby naturalne jak i te, które tkwią w nas, których nie potrafimy właściwie wykorzystać. Pędząc i goniąc za niedoścignionym zatracamy się, gubimy po drodze istotę natury. Nie dostrzegamy jej piękna, nie doceniamy tego, co może dawać, skoro wszystko możemy teraz otrzymać bez względu na porę roku czy pogodę. Nawet nie staramy się poznać i wsłuchać w naturę, która nas tworzy i jest nieodłączną częścią naszej egzystencji.

To wszystko prawda, brzmi być może górnolotnie ale nawet zdając sobie z tego sprawę współczesny człowiek nic z tym nie robi.

W przeciwieństwie do bohatera powieści Elizabeth Gilbert – Eustace’a Comwaya. Jako nastolatek porzucił dom, by rozpocząć samodzielne życie w lesie, korzystając z tego, co oferuje przyroda. Ten Indianin, pionier, osadnik i odkrywca próbuje zmienić świat. Czuje, że jego miejsce jest w lesie, a jego misją jest uświadomienie Amerykanów, że żyć w zgodzie z naturą potrafi każdy, musi tylko spróbować. W końcu po to właśnie zostaliśmy stworzeni i tak kiedyś żyli ludzie. Wierzył, że każdy jest w stanie poradzić sobie w lesie, a on postanowił o tym nauczać, głosić swoje argumenty wśród ludzi. Potrafił porywać tłumy, zachwycać, zadziwiać i zachęcać do zmiany trybu życia. Wszystkim tym, którzy mu uwierzyli pragnął pomagać i nauczać na Żółwiej Wyspie, która miała być jego oazą spokoju, rezerwatem. Właśnie tam przyjmował praktykantów, tych, którzy chcieli iść jego śladem.

Bezkompromisowy, nieustępliwy, chorobliwie uparty perfekcjonista nie potrafił jednak nawiązać bliskich więzi z ludźmi, wszyscy od niego odchodzili, nie mogąc poradzić sobie z despotycznym i dość fanatycznym charakterem Eustace’a. Czy jego utopijna koncepcja życia z dala od cywilizacji miała szanse powodzenia w społeczeństwie amerykańskim. To taki bohater romantyczny, odkrywca, buntownik, indywidualista wierzący w swoją moc i siłę, wrażliwy na dobro i piękno natury. Wzbudza szacunek, na który niewątpliwie zasługuje ale też wywołuje wiele sprzecznych emocji. Kontrowersyjny poprzez swoją pustelniczą naturę, a jednak chcący otaczać się ludźmi i żyć w centrum uwagi, być gwiazdą.

Na tę książkę trzeba uważać. Uważać, żeby jej nie przeoczyć, nie odłożyć po przeczytaniu opisu na okładce, sugerującego leniwą spokojną lekturę. To powieść bardzo męska, uwydatniająca istotę męskości, tej w rozumieniu pierwotnym, pionierskim. To powieść uświadamiająca i skłaniająca do refleksji nad kondycją człowieka we współczesnym świecie. Udowadnia nam jak wielką siłę ma ludzka wiara, jak daleko może zaprowadzić człowieka jego ambicja i upór w dążeniu do spełniania marzeń, choćby tych najbardziej szalonych i nieprawdopodobnych.