Owoce zatrutego drzewa. Tom 1 recenzja

„ W naszych sercach ukryte są też takie miejsca, które trudno przed kimkolwiek otworzyć. A przynajmniej nie dla każdego i nie od razu. Trzeba czasu, by dobrze poznać drugiego człowieka, a tym bardziej w pełni i bezwarunkowo mu zaufać.” (str.223)

Jest to pierwsza część sagi rodzinnej, której bohaterką jest Kinga. Po śmierci rodziców zaopiekował się nią dziadek. Dał jej miłość, oddanie i zapewnił poczucie bezpieczeństwa. Po jego śmierci ośmioletnia dziewczynka trafiła do domu wujostwa, których nie znała. Jej ciotka Maria od początku nienawidziła jej i okazywała to na każdym kroku. Nie mogła pogodzić się z faktem, że jej zmarła, młodsza siostra była ulubienicą ojca i towarzystwa i przez zamążpójście z nieodpowiednim jej zdaniem człowiekiem przyniosła wstyd rodzinie.

Według niej sierota, do której wychowania ją zmuszono była owocem zatrutego drzewa. Kinga jako dziecko z pokorą przyjmowała wszystkie połajanki ciotki, lecz im była starsza postanowiła walczyć o swoją godność. Próby zdobycia przychylności i miłości ciotki nie zdały egzaminu i z czasem Kinga zrozumiała, że nic nie wskóra. Także próby zaprzyjaźnienia się z kuzynką spełzły na panewce, bo tego nie życzyła sobie ciotka. Sprzymierzeńców miała w wuju i kuzynie ci jednak rzadko bywali w domu.

Ciotka po osiągnięciu przez Kingę pełnoletności planuje pozbyć się dziewczyny z domu. Za jej plecami planuje jej przyszłość, na co Kinga nie wyraża zgody. W końcu mając dosyć ciotki i jej wiecznych pretensji i oskarżeń Kinga podjęła odważną decyzję o wyjeździe do Krakowa do kuzynki ojca ( mimo, że jej nie znała). W tych trudnych chwilach mogła liczyć na zrozumienie i wsparcie ze strony wuja.

W Krakowie ciocia przyjmuje ją z początku z rezerwą. Jednak z upływem czasu ciocia okazała się otwartą osobą i szybko znalazły wspólny język. Od niej Kinga dużo dowiedziała się o rodzicach. Opowiada też o swojej karierze aktorskiej, która zgodnie z przewidywaniami jej ojca okazała się rozczarowaniem.

Przyjemna lektura jak wszystkie książki pani Janiszewskiej