Duma i uprzedzenie recenzja

W mojej domowej biblioteczce znajduje się bardzo wiele książek zarówno z literatury powszechnej, jak i klasyki. Niektóre z nich otaczam szczególnym sentymentem – zwłaszcza te, które dostałam w prezencie. Jedną z takich perełek jest Duma i uprzedzenie Jane Austen. Książka po raz pierwszy została wydana w 1813r. pod pierwotnym tytułem Pierwsze wrażenia. Egzemplarz znajdujący się w mojej biblioteczce pochodzi z wydawnictwa Bellona i należy do serii Perły Literatury. Przekładu dokonała Magdalena Gawlik-Małkowska.

We wszystkich książkach zwracam wielką uwagę na oprawę graficzną. Temu wydaniu nie mam absolutnie nic do zarzucenia. Twarda okładka jest bardzo stabilna, jej rogi w ogóle się nie zaginają, a jednocześnie nie jest zbyt ciężka. Okładka jest w kolorze wiśniowym. W tle – podobnie jak grzbiet – znajduje się deseń kwiatowy. Złota czcionka, jaką zostały napisane informacje na obwolucie, idealnie współgra z umieszczonym nań obrazem utrzymanym w żółto-białej kolorystyce. Wnętrze książki jest równie piękne. Litery w tekście nie są za duże, ani za małe. W połączeniu z odpowiednią interlinią sprawiają, że w czasie czytania oczy prawie w ogóle się nie męczą. Uwagę zwraca również estetyczne rozpoczęcie i zakończenie każdego z 61 rozdziałów. Tak cudowną szatę graficzną zawdzięczamy Annie Damasiewicz.

Duma i uprzedzenie opowiada historię rodziny Bennetów – niezbyt zamożnej rodziny mieszkającej niedaleko miasteczka Meryton. Głównym zmartwieniem rodziców jest jak najlepsze wydanie za mąż swoich pięciu córek. A przecież na prowincji ciężko o dobrą partię! O ile najstarsza - i za razem najpiękniejsza z córek – Jane nie powinna martwić się ewentualnym staropanieństwem, o tyle druga w kolejności Elizabeth nie uchodzi za lokalną piękność. Zwłaszcza w oczach matki słynącej wśród wyższych sfer ze swojego niestosownego zachowania. Lizzy wydaje się najrozsądniejszą osobą w rodzinie. Charakteryzuje ją dowcip, nienaganne zachowanie w towarzystwie oraz umiejętność bezbłędnego ocenienia różnych sytuacji oraz ludzi. Wszystko zmienia się, gdy w posiadłości Netherfield Park pojawia się zamożny pan Bingley ze swoją rodziną oraz… tajemniczym przyjacielem.

Duma i uprzedzenie to powieść społeczno-obyczajowa napisana w konwencji romansu i prawdopodobnie najbardziej znany utwór Jane Austen. Wierne odwzorowanie Anglii na przełomie XVIII i XIX wieku, dało doskonałe wyobrażenie o realiach życia wyższych sfer w tamtej epoce. Czytanie sprawia ogromną przyjemność dzięki typowemu, angielskiemu poczuciu humoru. Ponadto przekazuje wiele wartości uniwersalnych. Czytałam książkę 3 razy i – proszę mi wierzyć – za każdym razem potrafiłam odnaleźć w niej inne, osobiste przesłanie. O świetności tego utworu najlepiej świadczą próby kontynuacji fabuły np. Zarozumiałość Julii Barrett, czy Pemberley oraz Niedobrana Para Emmy Tennant. Powieść doczekała się wielu ekranizacji, z czego najpopularniejszą był mini serial BBC z 1995r (w rolach głównych Jennifer Ehle i Colin Girth). Na uwagę zasługuje również film z 2005r. w reżyserii Joe Wrighta (Keria Knightley i Matthew MacFadyen w rolach głównych). Jednak warto wspomnieć, że nie jest to wierne odwzorowanie książki.

Uważam, że Duma i uprzedzenie to zdecydowanie najlepsza książka, jaką do tej pory przeczytałam. Zachęciła mnie do poznania innych utworów Jane Austen. Niebanalna treść, ciekawe zwroty akcji i niesamowity kunszt pisarskim autorki sprawiają, że jest ulubioną powieścią wielu tysięcy osób. Polecam ją każdemu – niezależnie od wieku i płci.