Piąty akt recenzja

Wojciech Wójcik zabiera nas do aktorskiego świata, jego niuansów, skomplikowanych relacji, zależności i mrocznych stron. Dodatkowo wybieramy się w podróż w czasie, do okresu drugiej wojny światowej.

Przyznam, że ta druga linia czasowa trochę mi „nie leżała”. Lubię co prawda, gdy w kryminałach zagadka sięga aż do przeszłości, ale druga wojna światowa jest raczej okresem, do którego wybieram się z rozwagą i odpowiednim nastawieniem, ze względu na jego brutalność i bolesny wydźwięk. Nie spodziewałam się takiego rozwiązania, jednak po pewnym czasie przyzwyczaiłam się do tego, tym bardziej iż przeszłość okazała się niezmiernie istotna. Zbyt istotna by na szybko przebiegać wzrokiem po literach, żeby z grubsza wiedzieć o co chodzi.

*

Autor tka swoją historię z mnóstwa nitek. Mnóstwa wątków i ścieżek. Niektóre pozornie wiodą na manowce, inne, zdawałoby się nic nie znaczące nabierają nowego sensu w obliczu kolejnych odkryć. Oba dochodzenia doskonale się uzupełniają, tworząc opowieść pełną emocji, ukrytych znaczeń, odkrywają sekrety ukrywane przez lata.

Wojenne historie nigdy nie są lekkie i przyjemne. Tak jest i tutaj. Do tego Wojciech Wójcik rewelacyjnie oddaje uczucia i skomplikowaną sytuację bohaterów żyjących w tamtych czasach. Mamy tu i doskonale każdemu znaną historię, ale też i szczegóły dotyczące konkretnych miejsc czy nieoczywiste wątki, jak ten o kręceniu filmów propagandowych przez Niemców. Mimo niebezpiecznej rzeczywistością ludziom nieobce są gwałtowne i silne uczucia i pragnienia.

*

Na początku wydawało mi się, że te blisko 600 stron to dużo, ale wierzcie mi, zmieniłam zdanie. Nie dałoby się zmieścić takiego ogromu wydarzeń (co chwilę coś się działo), wątków do poprowadzenia, historii Niny i Leo na 300 czy 400 stronach. Nie dałoby się tak głęboko zanurzyć w wykreowanym przez autora świecie.

„Piąty akt” to rewelacyjny kryminał. Wciągający od pierwszej strony. A wydarzenia pod koniec, gdy cała prawda wychodzi na jaw, sprawiły, że jeszcze trudniej było mi się oderwać od lektury. Wojciech Wójcik po raz kolejny pokazał jak świetnym jest pisarzem.