Jak oni pracują. Tom 2 recenzja

Dlaczego dziennikarka, Barbara Falender pływa? A czy w ogóle wiemy, ile miała lat, gdy weszła do wody by czerpać z pływania... przyjemność i korzyści zdrowotne? Inny ktoś, choćby Cezary Łazarewicz, zasiada do pracy dopiero, gdy dzieci śpią... gdy cały dom śpi, a on ma ciszę i spokój. I tak klika w klawisze do 2-5.00 rano...Ale, jak twierdzi, "...jest sprawny jak małpa..." Hugo-Bader zaś pracuje tylko w swoim pokoju, przy swoim stole, bo jak twierdzi własny pokój "jest zewnętrzną skorupą, on zaś żółtkiem jajka". Monika Brodka zaś na pytanie, czy praca musi boleć, odpowiedziała, że "trzeba się przeorać", by coś powstało. Bo każdy inaczej układa słowa, całe wersy, czy muzykę.

To tylko malutka garstka tych, których przepytała z pracy autorka. Kilka pytań i kilka odpowiedzi, a mamy obraz ludzi, którzy żyją ze sztuki. Z pisania (wszelakiego), z malowania, czy rysowania. I można by się zapytać, co jest w nich takiego, że znaleźli się w otoczce okładek jednej książki. Łączy ich sztuka, a to, że każda z osób jest kim innym, to tylko podnosi smak i naszą ciekawość. Bo poznajemy ich metody pracy, fobie, czasem nawet głupie nawyki, bo jak się okazuje nie każdy potrafi pisać w szumie kawiarnianym, w rozgadanym domu, czy chodząc do południa w pidżamie. Ktoś musi pobiegać, by oczyścić umysł, ktoś odkłada i odkłada pracę w czasie, by ostatecznie dead-line zatkał mu oddech, inny zaś wstaje skoro świt, bo wtedy najlepiej tworzy. Im więcej ludzi, tym więcej metod na siebie. A co najśmieszniejsze, każda z osób ma świadomość swoich wad, zwłaszcza, gdy praca wzywa, ale poddaje się im jakoś... Ich słaba silna wola sprawdza się na krótko... I tu okazuje się, że to tacy sami w gruncie ludzie, jak i my. No, może o ciut większym talencie lub wyobraźni...

Ale czy to ksiązka, której się wyczekuje? Pożąda lub pragnie mieć? Raczej nie. Typowo dziennikarska, rozmowy szablonowe, czasem czytasz nawet o kimś, o kim słyszysz pierwszy raz. Potem szybki research w internecie i szukać co nieco o kimś w ten sposób nowo-poznanym. Ale czytasz szybko i równie szybko... zapominasz.