Po tamtej stronie chmur recenzja

Podejście... kolejne, już nawet nie liczę, które do napisania recenzji książki "Po tamtej stronie chmur" Tomasz Betcher. A potrzebuje ich aż tylu, ponieważ co nie zacznę to mam wrażenie, że piszę za mało, nie odpowiednio, nie przekazując tego co chce powiedzieć, więc powiem prosto: "Po tamtej stronie chmur" to książka, która uświadomiła mi po co czytam. Robię to właśnie dlatego, aby poznawać takie historię. Jeżeli miałabym komuś udowodnić to, że w słowie pisanym można się zakochać, to zwyczajnie wręczyłabym mu tę pozycję. Autor stworzył powieść, która wzbudziła we mnie wszystkie dostępne emocje, zarówno te pozytywne jak i negatywne. Uśmiechałam się, denerwowałam, płakałam, miałam nadzieje, nie dowierzałam, rozczulałam, a to wszystko na przeszło 320 stronach. Gdy musiałam wrócić ze świata literackiego do ludzkiego, żałowałam.
Byłam smutna, że tego co dalej z ukochanymi bohaterami dowiem się za jakiś czas. "Po tamtej stronie chmur" to książka dla której chce się zrobić urlop od obowiązków i poważnym rozważaniem staje się pójście z prośbą o L4.
Obyczajowo-wojenny klimat sprawił, że złapałam nić sympatii ze wszystkimi bohaterami (choć do Teodora mieszane uczucia mam do teraz). Nie da się ukryć, że dwupłaszczyznowość i kontrast jaki powstaje przez zestawienie współczesności z latami wojennymi co zastosował autor trzyma w napięciu. Pozycja dla każdego fana sag rodzinnych, odkrywanie kawałek po kawałku familijnych sekretów i losów jest bardzo satysfakcjonujące. To dopiero pierwszy tom więc na spokojnie można ruszyć w tę piękną podróż od startu.
Jak to na wojnie wszystko jest nieprzewidywalne, więc jeśli jesteście typem czytelnika przewidującego przyszłość, to tym razem będziecie mieli utrudnione zadanie. Sama nie raz się zaskoczyłam.
Chciałabym też odezwać się do osób, które czytają mało lub rzadko, jeśli czytacie jedną książkę w roku lub miesiącu - to zachęcam, "Po tamtej stronie chmur" w moim odczuciu może być pozycją właśnie dla was.
A ja tymczasem będę często do niej wracać myślami.