Pokochaj albo zabij recenzja

Ależ to była historia!
Isabelle Rodriguez jest córką największego mafiosa w Los Angeles. O małego wychowywana była tak, aby nie przynieść wstydu swojemu ojcu. Handlowanie narkotykami, morderstwa – dla niej była to codzienność. Kiedy więc kończy 21 lat i dostaje pierwsze poważne zadanie jest wniebowzięta. Wierzy, że nareszcie pokaże ojcu na co ją tak naprawdę stać. Wierzy, że wyjazd do Nowego Jorku zmieni jej życie. Nie wie jeszcze, jak bardzo… Isabelle ma proste zadanie. Ma rozpracować mafię narkotykową i wracać do domu. Kiedy wiec udaje jej się odkryć sieć dilerów i klub ,,Rising Sun”, czuje, że wszystko zaczyna układać się w jedną całość. Ma nadzieję, że wkońcu znajdzie odpowiedzi na pytania ojca.
Przez przypadek w klubie poznaje mężczyznę – niezwykle tajemniczego, mrocznego, a zarazem cholernie przystojnego. Dziewczyna domyśla się, że ten facet jest jej największym wrogiem, ale pomimo tego postanawia się do niego zbliżyć. Nie wie jednak, jak bardzo jest on niebezpieczny i nieobliczalny.
Alessandro Salvatore za wszelką cenę stara się ukryć swoją tożsamość. Nie wie jednak, że Isabelle jest przebiegła i doskonale wie, kim on jest. Mimo wszystko, nie potrafi trzymać się z dala od dziewczyny, natomiast ona wie, że igra z ogniem spoufalając się ze swoim największym wrogiem. Co z tego wyniknie?
Kochani, jak ja lubię takie historie! Weronika od samego początku trzyma nas w napięciu, które towarzyszy nam przez cały czas czytania książki. Wiele incydentów, akcji, niebezpieczeństwa – no taką mafię to ja mogę czytać. Dodatkowo bohaterowie – jak mi się podobało, że w końcu to dziewczyna była tą ,,twardą”!!! Zawsze jest ,,wielki mafioso zakochuje się w nieśmiałej dziewczynie”, a tutaj to bohaterka pokazała prawdziwe pazurki! Weronika – brawo!!! Isabelle jest zdecydowanie moją faworytka w tej książce. Prawdziwa, nieustraszona, odważna, niczego się nie boi. Nic dziwnego, skoro od małego miała wpajane takie wartości. Niestety, ma to również drugie dno, gdyż doświadczyła ogromnego cierpienia i jako dziecko widziała na oczy rzeczy, których dziecko nie powinno widzieć. Właśnie dlatego ogromnie ją podziwiałam, ale i również jej współczułam. Alessandro natomiast jest idealnym dopełnieniem Isabelle – tak samo nieuchwytny i nieprzewidywalny. Nie ukrywam, że momentami wzbudzał we mnie strach i zastanawiałam się, co ten facet wyprawia! Ale rozumiem, że właśnie o to chodziło autorce. Nie zabraknie też scen, które wywołają zatroskanie i sprawią, że będziemy się martwić o naszą dwójkę.
Autorka ma niebywale lekki styl i pióro. Przez książkę się po prostu płynie. Nim się obejrzałam, byłam na ostatniej stronie. A końcówka i epilog? Weroniko, roztrzaskałaś me serce na kawałki! Kochani, gorąco polecam Wam tę pozycję, a Tobie Weroniko ogromnie gratuluję tak udanego debiutu!