Zakręty losu recenzja

Czekając na „Zakręty Losu” zastanawiałam się co mnie czeka tym razem… Jest to trzecia książka autorki którą czytałam. Wcześniej z wypiekami na twarzy zagłębiłam się w „Bez Przebaczenia” i w kryminale „Szósty”. Moim faworytem było BP W mojej głowie bez przerwy chodziła myśl czy coś przebije moją ulubioną książkę! ZL okazało się może nie przebiciem ale uplasowało się na innym pierwszym miejscu w moim sercu. Historia dwójki młodych ludzi, która przeplatana jest walką o tę miłość, rozstaniem i wielkim cierpieniem. Kaśkę i Krzyśka poznajemy jako młodych nastolatków, których połączyła wielka miłość, ale splot złych zdarzeń rozdziela ich na 13 lat. Gdy spotykają się jako dorośli ludzie czeka ich jeszcze trudniejsza walka nie tylko o uczucie ale także życie.
Książka podzielona jest na dwie części i jeśli ktoś by mi zadał pytanie którą wolę to byłoby trudne pytanie ponieważ każda jest wyjątkowa. W pierwszej poznajemy rodzącą się miłość między głównymi bohaterami, potem ich rozstanie. W drugiej natomiast pokazują nam się jako ludzie dorośli, zaangażowani w swoją pracę a jednak zagubieni… Kocham obie jednak może z racji wieku skłaniam się do tej drugiej Nie chcę zdradzać za wiele ale mogę zapewnić że nie zabraknie adrenaliny…mafia nie pozwala się nudzić… Czytelnik zagłębiając się w lekturze ma tylko takie myśli: Czy wszystko dobrze się skończy? Czy dobre decyzje zostały podjęte? Jedno jest pewne…Zakończenie Cię zaskoczy…bo u Agnieszki Lingas-Łoniewskiej nie ma nudnych zakończeń typu: żyli długo i szczęśliwie… Każda niesie inne przesłanie!!! Gorąco polecam książkę tej autorki, bo czas bez jej opowiadań jest czasem straconym!!!!