Tomek na Alasce recenzja

Większość z nas żyła w dzieciństwie tymi samymi lekturami i serialami w TV, wyboru dużego nie było. Ale było w tym coś zbliżającego, każdy z nas kojarzył Tytusa, Kajko, Anię, Pippi no i Tomka. Mogliśmy z wypiekami dyskutować podczas szkolnych przerw jak trzymaliśmy kciuki za Tomka by mu się udało wyjść z kolejnych opresji. Jako przewodniczka miałam w zeszłym roku pilotować grupę na Alasce. Przygotowywałam się do tego dość długo i rzetelnie. Z wiadomych względów, na Alaskę nie dotarłam. Zachęcona więc sentymentem, wspomnieniami z dzieciństwa oraz niespełnioną zawodową przygodą z zadowoleniem sięgnęłam po Tomka na Alasce. Zaciekawiła mnie również forma tej książki. Nieznany mi autor, Maciej J. Dudziak, stworzył na podstawie notatek Alfreda Szklarskiego kolejny tom przygód o Tomku Wilmowskim.
W najnowszej opowieści Tomek ze swymi przyjaciółmi i żoną udają się do tej skutej lodem krainy aby wziąć udział w badaniach. Jest rok 1912. Od początku ich wyprawa jest sabotowana, po krótkim czasie dochodzą do wniosku, że ich niepowodzenia nie są zbiegiem okoliczności, wręcz przeciwnie, ktoś źle im życzy. Podczas kolejnych przygód coraz bliżej poznajemy Tadeusza Nowickiego oraz żonę Tomka, Australijkę Sally. Było coś irytującego w tych postaciach. Powiedzenia Nowickiego były jak na komendę i były rasowymi sucharami. Opis charakteru Sally był chyba najbardziej niemożliwy ze wszystkich, przedstawiał głupiutką, rozbrykaną pannę.
Książkę w większości czyta się łatwo, dużo interesujących etnograficznych informacji zostało też ujętych w przypisach. Sam fakt książkowego podróżowania przez tak odległą krainę w dobie Covidu dawał ogromny oddech wolności i wywoływał niejednokrotnie uśmiech. Aczkolwiek dwie rzeczy przeszkadzały mi w uzyskaniu całkowitego szczęścia. Przede wszystkim przekoloryzowany, za bardzo politycznie poprawny stosunek w traktowaniu Indian i Innuitów. Książka opisuje zdarzenia sprzed 100 lat. Takie dialogi nie miałyby po prostu wtedy miejsca. Po drugie, nie za bardzo wiem do kogo adresowana jest ta książka, do tych urodzonych w latach 60-tych i 70-tych czy dzisiejszej młodzieży? Ci starsi wiedzą, że świat wygląda trochę inaczej i szybko wyłapią nieścisłości a młodzi mając internet i dostęp do informacji o całym świecie na dłoni, mogą ją uznać za nudną.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.