Kury, czyli krótka historia o wspólnocie recenzja

Były sobie trzy grupki kur. Kury białe, kury rude i kury czarne. Żyły spokojnie, dziobały z zapałem, gdakały z radością gdy wtem – jak piorum z jasnego nieba! - spadło na białe kury odkrycie. Nigdzie nie ma koguta Marcela!

I na rude kury padł blady strach, bo tłuściutka Gertruda też zaginęła! Szok i niedowierzanie w kurniku. Co robić, co robić? Czy to sprawka kuny? Lisa? Łasicy?

Trzeba zebrać kurzą radę i stworzyć kurzą armię! W kupie siła, a lis czy łasica, czy kuna z pewnością nie będą się spodziewać takiego obrotu sprawy.

Tylko teraz: czy nasza armia ma być jedna? Czy mają być trzy? A jeśli jednak ma być jedna, to kto ma stać z przodu? Wbrew pozorom to bardzo ważne problemy i kury muszą sobie z nimi poradzić.

,,Kury czyli krótka historia o wspólnocie'' jest naprawdę krótką i oszczędną pod kątem tekstu książeczką. Chociaż, zważywszy na rozmiary, powinnam raczej użyć sformułowania ,,książką''. Spore wymiary, czyniące większość książek po prostu niewygodnymi, zostały jednak usprawiedliwione za pomocą ilustracji. Laurent Cardon naprawdę postarał się tworząc kurze stada i co więcej, to udało mu się w jakiś magiczny, znany tylko ilustratorom sposób, uchwycić kurze emocje. Zdziwienie, przestrach, pychę, zatroskanie, złość...

Gdyby ta książka była choć trochę mniejsza, to straciłaby swój kurzy rozmach i mogłaby się stać ilustracyjnie nieczytelna, a przez to – zwyczajnie nieatrakcyjna.

I jak to w przypadku większości książek dla dzieci – bardzo wiele zależy od nas, dorosłych. Możemy bowiem odczytać ,,Kury (...)'' jako zwykłą historyjkę na dobranoc i na tym zakończyć naszą przygodę. Możemy też jednak wysilić się trochę, bo to, co opisał Cardon, stanowi wspaniały wstęp do przeprowadzenia z dzieckiem rozmowy na temat wspólnoty, odpowiedzialności, sprawiedliwości i równości. ,,Kury (...)'' są również doskonałą lekcją empatii – lekturę można pogłębić przez zadawanie dziecku pytań o to, jak myśli co czuły kury postawione na końcu armii? Albo co czuje kura Natalia, wiedząc, że zniknął jej mąż, kogut Marcel? I wreszcie, na koniec, co dzieciaki sądzą o samym zakończeniu tej historii? Jestem przekonana, że usłyszycie od swoich młodych wyjaśnienia i spostrzeżenia na które sami byście nie wpadli.

Polecam. Zakochacie się w tych kurczakach!