Recenzja książki Jaga

Słowianie – gałąź ludów indoeuropejskich posługujących się językami słowiańskimi o wspólnym pochodzeniu etnicznym, podobnych zwyczajach, obrzędach i wierzeniach. Zamieszkują Europę wschodnią, środkową i południową oraz pas północnej Azji – od Uralu po Ocean Spokojny. Stanowią najliczniejszą grupę ludności indoeuropejskiej w Europie. (Źródło: Wikipedia)

"Jaga"  to  prequel bestsellerowej serii „Kwiat paproci” Katarzyny Bereniki Miszczuk, którą pochłonęłam z wielką przyjemnością i w krótkim czasie. Książka opowiada głównie o losach Baby Jagi, tj. Jarogniewy, która obejmuje w Bielinach stanowisko szeptuchy (po śmierci swojej babci Radomiły). I tu zaczyna się cała historia... Cofamy się w czasie.

Cieszę się, że powstała ta część, ponieważ dopiero teraz wyjaśniło się wiele wątków z wcześniejszych pozycji. Książkę tą można czytać albo na samym początku, albo po poznaniu całości - jednak dla mnie najlepsze jest właśnie przeczytanie jej na końcu, jako podsumowanie. Czytając ją jako pierwszą, można się ciut pogubić.

Stali czytelnicy i fani cyklu "Kwiat Paproci" mogą oczekiwać tego, co zawsze i nie zawiodą się. Książka ta dostarczy nam sporej dawki humoru, jest wspaniałym podsumowaniem kilkutomowego cyklu. Cały cykl ma niesamowity klimat, czuć magię i starą prawdę na tych kartach... Bardzo żałuję, że to już koniec. Zżyłam się z Bielinami i z tą całą słowiańską otoczką, która mnie niezwykle zafascynowała. Chętnie przeczytałabym coś w podobnym klimacie...