Recenzja książki Pragnienia

Na Janka czekało stypendium w Stanach Zjednoczonych. Był kapitanem drużyny koszykarskiej i widział swoją przyszłość w NBA. Jeden wypadek sprawił jednak, że musiał zrezygnować ze swoich planów.

Wiktoria miała pozornie idealne życie. Ojciec widział w niej swoją następczynię w firmie, nie brakowało jej pieniędzy czy uroku i spotykała się z przystojnym mężczyzną. Nic jednak nie było takie, jak się na pierwszy rzut oka wydawało.

Pozornie nic nieznaczące spotkanie w klubie okazuje się wiele zmieniać.

Pierwszy rozdział był słaby. Po jego przeczytaniu zaczęłam żałować, że wzięłam się za tę książkę, ale czytałam dalej i okazało się, że im bliżej zakończenia, tym lepiej. Na sam koniec jednak nastąpiło typowe przesłodzenie, które nic nie wnosiło do fabuły i dla mnie było po prostu zbędne. W romantycznych książkach autorzy bardzo często chcą pokazać jak różowe życie nadeszło dla bohaterów, ale twierdzę, że trzeba znać umiar. Po prostu. W innym wypadku wszystko się sypie.

Tytuł „Pragnienia" oraz wzmianka o „zmysłowej nocy" mogą sprawić, że czytelnik będzie spodziewał się dużej dawki cielesności. Jeśli na to liczy, to może się jednak zawieść, bo Ilona Gołębiewska kreśli opowieść o stracie, strachu, zaufaniu i przemocy. Dużym zaskoczeniem było dla mnie to, ile uwagi poświęciła nakreślaniu psychiki bohaterów. Było w tym trochę powtórzeń, choć innymi słowami, ale czytelnik mógł wczuć się lepiej w emocje, a to zawsze będzie u mnie na plus! Poza tym autorka fajnie pokazała, jak ludzie radzą sobie z żałobą czy jak podążają za cudzymi wytycznymi, gdy boją się postawić na swoim.

Oczywiście nie obyło się bez „Wariat, ale mój" czy „Kocham cię do szaleństwa", co ogromnie spłyciło w moich oczach całą historię, jako że znali się nie tak długo, a już byli przekonani, że zostaną razem do końca życia. Zakochanie, zakochaniem, ale szybkie deklaracje zawsze wzbudzają moją podejrzliwość. Tym bardziej, gdy dialogi nie zawsze brzmią naturalnie. Były takie momenty, gdy wydawały mi się być sztuczne i nie chodzi jedynie o te między główną parką a ogólnie.

„Pragnienia" to przyjemna książka, którą bardzo szybko się czyta. Dla mnie stanowiła lekturę, by się odstresować. Jeśli ktoś lubi naładowane emocjami romanse, to zdecydowanie będzie to pozycja dla niego! W moich oczach całość zaliczyła trochę potknięć technicznych, ale zostawiła mnie z przyjemnymi emocjami. Niekoniecznie mi się podobała i nie jestem pewna, czy sięgnę po coś jeszcze autorki, ale nie była to książka zła czy nieprzyjemna, więc niczego nie wykluczam.