Nocny stalker recenzja

Londyn, upalne lato, inspektor Erika Foster zostaje wezwana na miejsce zbrodni, gdzie znaleziony mężczyzna został uduszony plastikową torbą. Wkrótce dochodzi do kolejnej podobnej zbrodni. Ofiary to mężczyźni dbający bardzo o swoją prywatność. Seryjny morderca działa wobec takiego samego schematu. Jaki miał powód zabijać? Czy łączyło go coś z ofiarami? Erika Foster zrobi wszystko, żeby nie było kolejnych zabitych, nawet za cenę swojego życia.

"Nie stój nad mym grobem i nie roń łez. Nie ma mnie tam; nie zasnąłem też.
Nie stój nad mym grobem i nie płacz na darmo. Nie ma mnie tam. Ja nie umarłem."

Robert Bryndza w "Nocnym Stalkerze" zadbał o to, żeby nie zabrakło w jego historii aury tajemnicy i wyścigu z czasem. Jako zaletę uważam krótkie rozdziały, przez co książkę można szybko "pochłonąć". Autor zadbał o różnorodność charakterów postaci przez niego stworzonych. Nie zabrakło również napięcia w chwili, kiedy czytelnik mógł tego oczekiwać.
Wymieniając wady muszę wspomnieć o głównej inspektor Foster, która ciągle się nad sobą użalała i myślała o własnym ego. Nie podobało mi się również, że autor skupił zbyt dużą uwagę na życiu osobistym śledczych. Oceniając końcówkę muszę przyznać, że brakowało mi elementu zaskoczenia, było nużąco przewidywalne.

Streszczając wszystko do jednego zdania uważam, że Robert Bryndza napisał świetny thriller, po którego warto sięgnąć.