Przedszkoludki. Sto radości i dwa smutki recenzja

Minął już niemal miesiąc, od kiedy część trzylatków musiało zmierzyć się z wyzwaniem, jakim jest rozpoczęcie przedszkola. Minął również Ogólnopolski Dzień Przedszkolaka, świętowany radośnie i kreatywnie we wszystkich placówkach. Myślę, że każdy już zdążył się przekonać, że przedszkole jest magicznym miejscem, ale gdyby jednak nie, to serdecznie polecam zajrzeć do książki Agnieszki Frączek „Przedszkoludki. Sto radości i dwa smutki”.

Wiersze i krótkie opowiadania z życia przedszkola, zaprezentowane w zbiorku, pokazują, że przedszkole jest przyjaznym, radosnym miejscem, pełnym rozmaitości, dzięki którym nie sposób się nudzić. Towarzystwo przyjaciół sprawia, że jest wesoło, mimo że czasami dochodzi do kłótni. Jednak pomysłowość kolegów sprawia, że każdy dzień jest inny, każdy wiąże się z doskonałą zabawą. Utwory zamieszczone w książce dotyczą codzienności przedszkolnej – nauki, zabaw, ćwiczeń logopedycznych, przedszkolnego placu zabaw, poważnych rozmów, posiłków, teatrzyków, wizyt przedstawicieli świata muzyki.

Zdarzają się jednak czasami gorsze dni. Kiedy pogoda jest ponura, kiedy nic nie wychodzi, a docinki kolegów bolą bardziej niż zwykle, kiedy maluch tęskni za mamą, której jakoś długo nie ma, kiedy marudzi, bo nie chce spać ani drzemać, wtedy ujawnia się przedszkolna magia. Z papieru, piórek, guzików, za pomocą kredek, farbek i plasteliny, wyczarować można światy, w których wszystko jest lepsze, bardziej pogodne.

Agnieszka Frączek od dawna gości w naszej biblioteczce i wyróżnia się pomysłowością, ciepłem i świetnym poczuciem humoru. Jej utwory zachęcają do dobrej zabawy, pomagają odgonić smutki oraz odkryć, jak fantastycznym miejscem może być przedszkole. W przypadku „Przedszkoludków…” warto też zwrócić uwagę na staranne wydanie książki – w twardej oprawie, barwne i czytelne. Mimo małej czcionki poszczególne strony zostały tak zaprojektowane, że są przejrzyste i przyjemne dla oka. Ilustracje Ewy Poklewskiej-Koziełło umilają tą zabawną i magiczną lekturę.

Przy okazji chciałabym wszystkich przekonać, że warto czytać dzieciom wiersze. Są bardzo dobrym źródłem wiedzy o języku, strukturze zdań, rozwijają wyobraźnię, pomagają ćwiczyć pamięć i koncentrację. Można je wykorzystać do nauki poprawnej wymowy. Zauważyłam, że dzieciaki lubią uczyć się ich na pamięć. A zabawne teksty Agnieszki Frączek niejednemu dorosłemu sprawią dużo radości.