Wszyscy muszą zginąć recenzja

Wszyscy muszą zginąć.
Nikt nie ma się dowiedzieć, że to ja dokonałem tej krwawej masakry.
Strzelanina w szkole.
Krew.
Martwe ciała.
Pistolet, śmiercionośna broń czy coś co zwraca człowiekowi wolność?
Bo kiedy skończy się życie... zostaniesz uchroniony przed całkowitą destrukcją.

Ja pierdolę... No tak, taka była moja reakcja już po samym prologu. Miałam ciarki i to dziwne uczucie w brzuchu, ściśnięty żołądek, niepokój.
Czasem po prostu potrzebujesz wyrzucić z siebie przekleństwo. To było pierwsze, ale nie było ostatnie podczas tej lektury.
Chociaż po tym mocnym, krwawym prologu, w większości jest dużo spokojniej. W pewnym sensie.
To ten bardziej lajtowy Moss.
Nadal jednak są sceny, które szokują. Takie złe, brudne, okropne.
Całość czyta się z dużym zaciekawieniem. Marcel Moss porusza wiele ważnych i trudnych tematów.
Homofobia. Wszechobecne hejt, szczególnie w internecie. Działanie w imię jakiejś popieprzonej ideologii. Uzależnienie od gry. Wypaczenie rzeczywistości. Ale też, cholera, to jak rodzice traktują swoje dzieci.
Bo przecież Błażej był spokojnym 18-latkiem z dobrego domu. A jednocześnie, tym gorszym synem.
Kaja, niewystarczająca córka. POŁÓWKA.

Wiecie co jest najbardziej szokujące? Przerażające? Straszne? i zarazem smutne? To, jak bardzo to wszystko jest prawdziwe!

"Zostałem przez te wszystkie lata tak bardzo stłamszony, że dziś dwa razy zastanawiam się przed każdym postawionym krokiem i wypowiedzianym słowem. Stałem się niewolnikiem ludzkiej pogardy i uprzedzeń. Ktoś powie, że jestem wolny, skoro mogę swobodnie chodzić po ulicach. To nieprawda. Moje życie to więzienie, bo muszę udawać kogoś, kim nie jestem".

Marcel Moss ukazuje nam wydarzenia teraźniejsze i te sprzed masakry. Co do tego doprowadziło? czy Kaja, którą wszyscy obwiniają, zdoła odkryć prawdę?
Małym minusikiem tutaj było to, że momentami nie ogarniałam tego co i kiedy, bo bywało, że czytaliśmy o zdarzeniach sprzed 13, 12, 11 miesięcy, potem sprzed 9, żeby znów cofnąć się o jeszcze miesiąc.

Przez ostatnie kilkadziesiąt stron szczególnie trudno oderwać się od lektury! Coraz bliżej wszystkich odpowiedzi!
i...
Trudno zliczyć ile razy na koniec znów wyrwały mi się przekleństwa!

Ostatnio coraz częściej, przy lekturach skierowanych w dużej mierze do młodzieży, mam taką myśl, że przede wszystkim, powinni czytać to rodzice, dorośli! Bo nie, nie znacie w 100% swoich dzieci. I może przyda się, żeby spojrzeć szerzej...

Książki Marcela Mossa warto poznać.