Recenzja książki Tak naprawdę mam na imię Hanna

Tak naprawdę mam na imię Hannato powieść wojenna opisująca losy żydowskiej rodziny żyjącej w niewielkiej ukraińskiej wiosce. Wiodą tam spokojne, ułożone życie stanowiąc ważny element lokalnej społeczności, gdyż ojciec rodziny i jest cenioną w okolicy złotą rączką, która chętnie pomaga sąsiadom. Śledząc losy rodziny Śliwków widzimy, jak powoli życie Żydów staje się coraz trudniejsze. W jaki sposób nazistowska propaganda oddziałuje na ludzi, nawet tych żyjących tak daleko od centrum rodzącego się zła w małych, dość hermetycznych społecznościach, jak społeczność małej ukraińskiej Kwasowej.

Autorka Tara Lynn Masih czyniąc narratorem niespełna czternastoletnią żydowską dziewczynkę, pozwala czytelnikowi poznać losy żydowskiej społeczności oczami nastolatki, która na progu dorastania zamiast zajmować się strojami, plotkowaniem z przyjaciółkami i przeżywaniem pierwszych miłosnych fascynacji stara się po prostu przetrwać falę nienawiści, która na nią spada ze strony ludzi, wśród których wcześniej czuła się bezpiecznie. Doświadcza niewyobrażalnego strachu, żyje w warunkach urągających człowiekowi, walczy o przetrwanie swoje i swoich bliskich, doznaje niewyobrażalnego głodu, bezsilności i tęsknoty.

Powieść Tary Lynn MasihTak naprawdę mam na imię Hannato opis losów rodziny Śliwków, którzy podczas wojny wraz z dalszą rodziną i znajomymi ukrywali się w gęstym lesie w prowizorycznej altanie, a następnie przez wiele miesięcy żyli w nieprzeniknionej ciemności i chłodzie podziemnych jaskiń. To opis ludzkiej desperacji i siły instynktu przetrwania, to opis upodlenia jednych ludzi przez drugich. Bohaterom książki udało się przetrwać wojenny czas, dzięki wzajemnemu wsparciu i opiece, dzięki życzliwości ludzi, którzy mimo strachu i zagrożenia własnego życia pomagali ukrywającym się Żydom. Jednak koniec wojny nie oznaczał końca prześladowań w wyniku, których Śliwkowie zrezygnowali ze swojej tożsamości, aby móc dalej żyć. Bo chociaż udało im się ocalić życie, to musieli się dla niego wyrzec swojej kultury, religii, nazwiska i przeszłości.

To bardzo poruszająca powieść, ale przy tym wciągająca i niepozwalająca oderwać się. To jedna z lepszych książek, jakie czytałam w ostatnim czasie i polecam ją każdemu, kto lubi tego typu literaturę.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta nakanapie.pl