Sztuka uprawiania róż z kolcami recenzja

Główna bohaterka- Gal- to nauczycielka biologii w prywatnej, katolickiej szkole. Kobieta jest już po trzydziestce, ale nadal mieszka sama, nie ma też wielu przyjaciół, jest skryta i woli poświęcać się swojej pasji- hodowli kwiatów niż nawiązywać nowe znajomości. Jednak brak towarzystwa dla Gal nie jest największym kłopotem- największy problem stanowi dla niej choroba nerek. Szary, nieprzyjazny świat głównej bohaterki, dotychczas ubarwiany jedynie przez jej ukochane róże, niespodziewanie rozświetla nastoletnia siostrzenica, którą Gal musi się zaopiekować. Ile rozemocjonowana szesnastolatka może zmienić w poukładanym życiu swojej ciotki?

"Sztuka uprawiania róż z kolcami" to ciepła powieść o samotności i jej przełamywaniu, o wychodzeniu ze skorupy i o tym, że czasem dopiero kiedy usłyszymy o sobie gorzką prawdę jesteśmy w stanie coś zmienić.

Powieść, mimo, że traktuje o poważnej chorobie, nie jest patetyczna ani podniosła- to lekka lektura, pełna ciepła, humoru i optymizmu. Dilloway w prosty, ale bardzo umiejętny sposób łączy w swojej książce kilka ważnych tematów- chorobę, śmierć, problemy nastolatków, skutki faworyzowania jednego z dzieci przez rodziców, uczciwość i wiele innych. Dzięki prostemu, często dowcipnemu i kąśliwemu, językowi opowieść jest lekka, przyjemna, więc czyta się ją szybko i bez problemów. Akcja, mimo, że nie toczy się w zawrotnym tempie, wciąga już od pierwszych stron i sprawia, że trudno oderwać się od lektury. Wątek miłosny wpleciony jest delikatnie i nie wysuwa się na pierwszy plan, co jest pozytywnym zaskoczeniem. Miłą niespodzianką jest także jego budowa. Szczegółów nie zdradzę, ale w większości książkę czyta się w napięciu zastanawiając się, czy to się tylko wydaje, czy tu serio jest coś na rzeczy? Bohaterowie skrojeni na miarę- nie bardziej i nie mniej wzbudzający emocje niż realni ludzie, w przeważającej części budzą sympatię i pozwalają na utożsamienie się z nimi.

Serdecznie polecam wszystkim, zwłaszcza Czytelnikom stęsknionym za lekturą emocjonalną, acz nie ckliwą, wesołą, ale nie śmieszną. Fanom książek dobrych i jednocześnie lekkich.