Psiego najlepszego recenzja

W. Bruce Cameron "Psiego Najlepszego".

Samotny mężczyzna ze złamanym sercem - Josh - odludek. Mieszka sam w domu, pełnym wspomnień. Niekoniecznie tych dobrych. Pewnego dnia jego życie zmienia się diametralnie. Bowiem dostaje na przechowanie suczkę Lucy, która dodatkowo jest w ciąży. Jak ktoś, kto nigdy nie miał psa, ma sobie poradzić w takiej sytuacji? 

Lucy i piątka szczeniaków... do tego Kerri, dziewczyna pracująca w schronisku. Czy Josh zauważy, że jest ona kimś więcej niż zwykłą koleżanką? Czy będzie potrafił znów się zakochać? 

I co zrobi w sprawie Lucy i szczeniaków? Bo niestety... Nie jest tak pięknie, jak się zapowiadało. A na jaw wychodzą różne, niepokojące rzeczy... 

Piękna, ciepła opowieść z tłem świątecznym. Wciągająca historia, nie za mdła, ale i nie nudna. Nie do końca przewidywalna. Idealna na długie wieczory, bo czyta się lekko i przyjemnie. Co najważniejsze, daje radość. Dla miłośników psów będzie idealna wręcz. Książka niesie też piękne przesłanie. Pokazuje, jak życie może być piękne, gdy ma się swojego czworonoga. Można zyskać przyjaciela na całe życie. Pokazuje też przywiązanie psów do swojej psiej rodziny, ale i do człowieka. 

Polecam z czystym sumieniem 🙂